Eberhard Weber (ur. 22 stycznia 1940 w Stuttgarcie[1]) – niemiecki kontrabasista i kompozytor jazzowy.
Jako muzyk charakteryzuje się specyficznym sposobem frazowania i tonacją[2]. Kompozycje Webera są mieszanką chamber jazzu, muzyki poważnej, minimalizmu i ambientu, są uważane za typowy przykład brzmienia wytwórni ECM. Weber jest także reżyserem teatralnym i telewizyjnym[3].
Był jednym z pierwszych muzyków używających kontrabasu elektrycznego[3]
Życiorys
Pierwsze nagrania Webera pochodzą z początku lat sześćdziesiątych. Pierwszą płytę sygnowaną własnym nazwiskiem, The Colours of Chloë (nr w katalogu ECM 1042) wydał w roku 1973[4].
W latach sześćdziesiątych najważniejszym współpracownikiem Webera był Wolfgang Dauner. Ich współpraca obejmowała wiele projektów o różnorakim charakterze, poruszali się w obszarach od free jazzu poprzez jazzową awangardę po jazz-rock i muzykę teatralną[5]. Jednym z ważniejszych wspólnych projektów obu muzyków było trio, które utworzyli wraz z Fredem Bracefulem[5]. Było ono czasem uzupełniane przez Gila Evansa[5].
Po wydaniu The Colours of Chloë Weber nagrał jeszcze dziesięć płyt pod własnym nazwiskiem, wszystkie dla wytwórni ECM. Współpraca z tą wytwórnią zaowocowała także wieloma nagraniami z muzykami z jej kręgu, m.in. z Garym Burtonem (Ring[6], 1974; Passengers[7], 1976;), Ralphem Townerem (Solstice[8], 1975; Solstice/Sound and Shadows[9], 1977), Patem Methenym (Watercolors[10], 1977). Przez wiele lat współpracował z Janem Garbarkiem, z którym nagrał 9 płyt[3][11].
W 1975 Weber założył zespół Colours[12]. W jego skład wchodzili saksofonista Charlie Mariano[12], grający na fortepianie i syntezatorach Rainer Brüninghaus[12] i perkusista Jon Christensen[12]. Nazwa zespołu nawiązywała do tytułu pierwszej solowej płyty Webera[12]. Po nagraniu pierwszej płyty Yellow Fields (1975) zespół opuścił Christensen, który został zastąpiony przez Johna Marshalla[12]. W tym składzie grupa nagrała jeszcze dwie płyty, Silent Feet (1977) i Little Movements (1980), dużo koncertując[12]. Rozpadła się w roku 1980[12].
Na początku lat osiemdziesiątych Weber rozpoczął trwającą po dzień dzisiejszy współpracę z brytyjską piosenkarką Kate Bush, grając na czterech spośród jej pięciu ostatnich albumów (The Dreaming[13], 1982; Hounds of Love[13], 1985; The Sensual World[13], 1989; Aerial[14], 2005).
W czerwcu 2007 roku Weber zachorował na udar mózgu[15], co wstrzymało jego występy. W wywiadzie udzielonym niemieckiemu Die Welt Weber przyznał, iż prawdopodobnie już nigdy nie będzie mógł grać[16].
W listopadzie roku 2009 został laureatem nagrody im. Alberta Mangelsdorfa[17]. W tym samym czasie został wydany box zawierający nagrania zespołu Colours dla ECM[12].
Dyskografia solowa
Przypisy
Linki zewnętrzne
