Erbs

Erbs
	; Herb Erbs
Typ herbu	szlachecki
Pierwsza wzmianka	1753

Erbs – polski herb szlachecki z nobilitacji, odmiana herbu Leliwa, nadany w Świętym Cesarstwie Rzymskim.

Opis herbu

Opis z wykorzystaniem zasad blazonowania, zaproponowanych przez Alfreda Znamierowskiego^[1]:

W krzyż. W polach I i IV złotych skos czerwony, obarczony trzema srebrnymi kulami, w polach II i III błękitnych – nad półksiężycem złotym taka gwiazda sześcioramienna. Klejnot: Dwa skrzydła czarne z pasami czerwonymi i kulami, jak na tarczy. Labry: z prawej czarne, z lewej błękitne, podbite złotem.

Najwcześniejsze wzmianki

Według Siebmachera Andrzej (Andreas) Erbs, polski pocztmistrz z Krakowa, miał otrzymać szlachectwo państwa rzymskiego w Wiedniu 1 lutego 1753 z przydomkiem von Grochowski. Rodzina miała zarzucić nazwisko Erbs i pisać się von Grochowski^[2]. Uruski wspomina jeszcze z tej rodziny Wojciecha, podpułkownika wojsk koronnych w 1761^[3].

Herbowni

Jedna rodzina herbownych:

Erbs, Erbs von Grochowski, von Grochowski.

Zobacz też

herb Leliwa
Inne odmiany herbu Leliwa

Przypisy

↑ Alfred Znamierowski, Paweł Dudziński: Wielka księga heraldyki. Warszawa: Świat Książki, 2008, s. 104–108. ISBN 978-83-247-0100-1.
↑ Johann Siebmacher: Der Adel von Galizien, Lodomerien und der Bukowina. T. 32. reprint, Bauer & Raspe, 1985, s. 126. ISBN 3-87947-032-4.
↑ Seweryn Uruski: Rodzina. Herbarz szlachty polskiej.. T. 3. Warszawa: Gebethner i Wolff, 1906, s. 385.

Bibliografia

Encyklopedia powszechna Samuela Orgelbranda, t. 5, Warszawa 1899, s. 162

[1] Alfred Znamierowski, Paweł Dudziński: Wielka księga heraldyki. Warszawa: Świat Książki, 2008, s. 104–108. ISBN 978-83-247-0100-1.

[2] Johann Siebmacher: Der Adel von Galizien, Lodomerien und der Bukowina. T. 32. reprint, Bauer & Raspe, 1985, s. 126. ISBN 3-87947-032-4.

[3] Seweryn Uruski: Rodzina. Herbarz szlachty polskiej.. T. 3. Warszawa: Gebethner i Wolff, 1906, s. 385.

[1]

[2]

[3]