Eugen Kapp (ur. 30 kwietnia?/13 maja 1908 w Astrachaniu, zm. 29 października 1996 w Tallinnie)[1] – radziecki i estoński kompozytor i pedagog.
Życiorys
Był synem kompozytora i pedagoga Artura Kappa[1] [2]. W latach 1922–1926 studiował w Konserwatorium w Tallinnie grę fortepianową u Peetera Ramula i Theodora Lemby[2], a następnie w klasie kompozycji swojego ojca[3] [4]. Po ukończeniu studiów w 1931 dołączył do grona wykadowców Konserwatorium, od 1935 prowadząc klasę teorii muzyki, a od 1941 kompozycji. W 1947 otrzymał nominację na profesora nadzwyczajnego tegoż Konserwatorium. W latach 1952–1964 pełnił funkcję jego rektora[4][2]; równocześnie w latach 1949–1957, a następnie 1964–1966 zarządzał wydziałem kompozycji. Jego uczniami byli m.in. Eino Tamberg, Gennadi Taniel i Olav Ehala[2].
W latach 1948–1965 był przewodniczącym Związku Kompozytorów Estońskich[1] [2]. Działał również jako polityk w radzieckiej Estonii. Był członkiem Komitetu Centralnego Komunistycznej Partii Estonii (1951–1961), deputowanym do Rady Najwyższej Estonii (1947–1955) i Rady Najwyższej ZSRR (1954–1962)[2].
Jego muzyka, charakteryzująca się prostą harmonią, marszowym rytmem i konsonującą melodyjnością, dobrze wpisywała się w styl socrealistyczny, preferowany przez władzę radziecką w latach 40. i 50.[4]. Komponował utwory sceniczne (opery, balety, operetki), orkiestrowe (koncert fortepianowy, 3 symfonie, suity), kameralne (kwartety smyczkowe, sonaty) i wokalne (oratorium, kantaty, pieśni)[1] [3] .
Nagrody i odznaczenia
(na podstawie materiałów źródłowych[2][1]
Przypisy
Bibliografia
V. S. Meretisalov: Biographic Directory of the USSR. Nowy Jork: Scarecrow Press, 1958, s. 247. via Questia. (ang.).- Urve Lippus: Kapp. (2) Eugen Kapp. W: The New Grove Dictionary of Music and Musicians, vol. K. Oxford University Press, 2004. ISBN 978-0-19-517067-2. (ang.).
Linki zewnętrzne
