Eugeniusz Henryk Ciuruś (ur. 12 kwietnia 1925 w Dourges, zm. 13 października 2001 w Pruszkowie[1]) – polski działacz partyjny i dyplomata, ambasador PRL w Brazylii (1970–1974) i Nikaragui (1980–1985).
Życiorys
Eugeniusz Ciuruś urodził się w rodzinie górniczej[2] Wiktora i Emilii[1]. Od 1938 do 1947 przebywał na emigracji ekonomicznej w Argentynie[2]. Członek Komunistycznej Partii Argentyny (1942–1946), w tym sekretarz komitetu dzielnicowego w Buenos Aires[3]. Studia ukończył w Wyższej Szkole Nauk Społecznych przy KC PZPR (1954–1956)[2]. Uczęszczał także do Centralnej Szkoły Partyjnej PZPR w Łodzi (1948)[3].
Członek Polskiej Partii Robotniczej od 1947, a od 1948 Polskiej Zjednoczonej Partii Robotniczej. Od 1947 do 1963 pracował w aparacie partyjnym początkowo PPR, a później PZPR[2], głównie w Lublinie (1949, 1951–1959), a także w Hrubieszowie (1947–1948), Chełmie (1949–1950), Puławach (1950–1951) i Białymstoku (1961–1963). Doszedł do stanowiska członka egzekutywy komitetu wojewódzkiego. W 1962 wiceprzewodniczący Wojewódzkiego Komitetu Frontu Jedności Narodu w Białymstoku[3]. Następnie był I sekretarzem i radcą Ambasady w Hawanie (1963–1967). Po powrocie pracował jako radca w Ministerstwie Spraw Zagranicznych. Od grudnia 1970 do stycznia 1974 ambasador w Brazylii. Następnie pracował w Towarzystwie Łączności z Polonią Zagraniczną „Polonia”[2].
Publikacje
Przypisy
