European Rugby Continental Shield – coroczne rozgrywki dla europejskich klubów rugby union, stanowiące eliminacje do rozgrywek European Rugby Challenge Cup, odbywające się od 2014 do 2019. Ich organizatorem były European Professional Club Rugby, Rugby Europe i Federazione Italiana Rugby. Nazwa European Rugby Continental Shield została nadana rozgrywkom w sezonie 2016/2017, wcześniej nosiły one nazwę European Rugby Challenge Cup Qualifying Competition.
Historia
Rozgrywki zostały zapoczątkowane w 2014 jako eliminacje do rozgrywek European Rugby Challenge Cup, stanowiących drugi poziom międzynarodowych rozgrywek klubowych w Europie. Zgodnie z ustaleniami podjętymi przy reorganizacji systemu rozgrywek klubowych w Europie, awans do Challenge Cup miały zdobyć dwie najlepsze drużyny Continental Shield (wówczas pod nazwą Qualifying Competition). Rozgrywki przeznaczono dla klubów z krajów z pierwszej dywizji rozgrywek Pucharu Narodów Europy (w 2016 jej miejsce zajęły zmagania Rugby Europe International Championships) – grupującej najlepsze drużyny rugby w Europie spoza krajów uczestniczących w Pucharu Sześciu Narodów – oraz z występujących w tym Pucharze Włoch[1].
Pierwsza edycja rozgrywek odbyła się w 2014 w formacie obejmującym tylko cztery drużyny (rozgrywki zorganizowano tuż przed rozpoczęciem sezonu Challenge Cup 2014/2015)[2]. W drugiej edycji w 2015 wzięło udział 6 drużyn[3][4], w kolejnych po 8 drużyn[5][6][7], a w sezonie 2018/2019 ponownie 6 drużyn[8]. Dodatkowo, począwszy od drugiej edycji, w fazie finałowej rozgrywek uczestniczyły także obie drużyny, które w poprzednim sezonie uzyskały awans do Challenge Cup[3]. Od sezonu 2016/2017 rozgrywki nosiły nazwę European Rugby Continental Shield[9].
System rozgrywek
W pierwszym sezonie rozgrywek (2014) cztery drużyny podzielono na dwie pary i każda z nich rozegrała dwumecz. Zwycięzcy obu dwumeczów awansowali do rozgrywek Challenge Cup[2].
Począwszy od kolejnego sezonu rozgrywek uczestniczące w nim drużyny dzielono na dwie grupy, w 2015 – trzyzespołowe, a od sezonu 2015/2016 – czterozespołowe. Każda drużyna w grupie rozgrywa cztery mecze, przy czym jej przeciwnikami są drużyny z drugiej grupy. Od sezonu 2017/2018 wprowadzono dodatkowy etap play-off, w którym uczestniczą po dwie najlepsze drużyny z każdej grupy: zwycięzca jednej grupy rozgrywa dwumecz z drugą drużyną drugiej grupy[4][5][6][7].
O awans do Challenge Cup walczyły w kolejnych dwóch dwumeczach dwie najlepsze drużyny rozgrywek z obecnego sezonu (w sezonach od 2015 do 2016/2017 zwycięzcy grup, od sezonu 2017/2018 zwycięzcy play-off) oraz dwie najlepsze drużyny z poprzedniego sezonu (w obecnym uczestniczące w rozgrywkach Challenge Cup)[4][5][6][7]. Do 2017 w każdej parze play-off o awans uczestnik obecnych rozgrywek spotykał się z drużyną, która awansowała do Challenge Cup w poprzednim sezonie[4][5][6]. Począwszy od 2018 drużyny, które awansowały do Challange Cup w poprzednim sezonie walczyły między sobą (stanowi to jednocześnie rewanż za finał rozgrywek z poprzedniego sezonu), a w drugim dwumeczu spotykały się dwie najlepsze drużyny z obecnego sezonu Continental Shield[7]. Zwycięzcy tych play-off awansowali do rozgrywek Challenge Cup w następnym sezonie[4][5][6][7].
Wyjątkiem była sytuacja z 2018, gdy organizator europejskich pucharów, European Professional Club Rugby, podjął decyzję o niedopuszczeniu do udziału w Challenge Cup zwycięzcy jednego z play-off, niemieckiej drużyny Heidelberger RK. Było to spowodowane faktem, że w rozgrywkach występuje inny klub należący do tego samego właściciela, co mogłoby mieć wpływ na wyniki. W to miejsce zakwalifikowano pokonaną przez zespół z Heidelbergu w play-off rumuńską drużynę Timișoara Saracens[10][11].
W sezonach 2016/2017 i 2017/2018 rozgrywany był ponadto finał Continental Shield, w którym uczestniczyły dwie drużyny, które w danym sezonie zdobyły awans do Challenge Cup. Miał on miejsce w tym samym dniu i w tej samej miejscowości, co finał European Rugby Challenge Cup[9][6][7]. W sezonie 2018/2019 nie zaplanowano rozegrania takiego finału[8].
Uczestnicy rozgrywek
W pierwszej edycji rozgrywek wzięły udział drużyny z Włoch, Rumunii i Gruzji[2]. W kolejnym roku dołączyły ekipy z Hiszpanii, Rosji i Portugalii[4], a w sezonie 2015/2016 – także z Belgii i Niemiec[5].
Statystyka uczestnictwa klubów z poszczególnych krajów (w nawiasach – liczba drużyn, które awansowały do Challenge Cup w poprzednim sezonie i w obecnym uczestniczyły wyłącznie w rozgrywkach fazy play-off):
| Kraj
|
Sezon 2014[12]
|
Sezon 2015[4]
|
Sezon 2015/2016[5]
|
Sezon 2016/2017[6]
|
Sezon 2017/2018[7]
|
Sezon 2018/2019[8]
|
| Włochy
|
2
|
3 (+1)
|
3 (+1)
|
4
|
4
|
4
|
| Rumunia
|
1
|
0 (+1)
|
1
|
0 (+1)
|
1
|
0 (+1)
|
| Gruzja
|
1
|
0
|
0
|
0
|
1
|
1
|
| Rosja
|
0
|
1
|
0 (+1)
|
1 (+1)
|
0 (+2)
|
0 (+1)
|
| Hiszpania
|
0
|
1
|
1
|
1
|
0
|
0
|
| Portugalia
|
0
|
1
|
1
|
0
|
1
|
0
|
| Niemcy
|
0
|
0
|
1
|
1
|
1
|
0
|
| Belgia
|
0
|
0
|
1
|
1
|
0
|
1
|
Wyniki rozgrywek
Wyniki play-off o awans do Challenge Cup (awansowali zwycięzcy poszczególnych play-offów – z wyjątkiem roku 2018, gdy nie dopuszczono do rozgrywek Heidelberger RK, a udział w Challenge Cup przyznano pokonanej w play-off drużynie Timișoara Saracens[10][11]):
Wyniki finałów Continental Shield:
Zobacz też
Przypisy
