Share to: share facebook share twitter share wa share telegram print page

Ewander

Wyobrażenie Ewandra w Promptuarii Iconum Insigniorum, 1553

Ewander (gr. Εὔανδρος Euandros 'dobry człowiek', łac. Evander, Euander) – w mitologii greckiej i rzymskiej syn Hermesa i Karmenty lub Echemosa i Timandry[1]. Według innej wersji mitu syn króla Arkadii Pallasa[2]. Po zabójstwie ojca (lub matki) opuścił Arkadię i udał się do Italii[2]. Wydarzenie to miało mieć miejsce na kilka lat przed wojną trojańską[3].

W Lacjum założył osadę nazwaną Pallantium lub Palatium (Palatyn), w miejscu późniejszego Rzymu[1]. Według legendy przeniósł do Lacjum znajomość pisma i muzyki[1], nauczył tubylców nowych praw i zaprowadził wśród nich kult bogów greckich[3]. Gościł u siebie Herkulesa powracającego z trzodą Geriona[2] oraz Eneasza, u boku którego walczył z Rutulami[3].

Po śmierci został deifikowany[3]. Na Awentynie znajdował się poświęcony mu ołtarz[1].

Przypisy

  1. ↑ a b c d Mała encyklopedia kultury antycznej. Warszawa: Państwowe Wydawnictwo Naukowe, 1983, s. 240. ISBN 83-01-03529-3.
  2. ↑ a b c Andrzej Kempiński: Encyklopedia mitologii ludów indoeuropejskich. Warszawa: Iskry, 2001, s. 137. ISBN 83-207-1629-2.
  3. ↑ a b c d Joël Schmidt: Słownik mitologii greckiej i rzymskiej. Katowice: Książnica, 1996, s. 95. ISBN 83-7132-266-6.
Kembali kehalaman sebelumnya