1983 – został absolwentem Moskiewskiego Instytutu Lotnictwa im. Sergo Ordżonikidze (МАИ – Московский авиационный институт) i uzyskał tytuł inżyniera-mechanika. Od września pracował jako inżynier w biurze konstrukcyjnym Zjednoczenia Naukowo-Badawczego Energia.
1990-1995 – przez blisko rok na statku „Kosmonauta Jurij Gagarin” kierował grupą kontrolerów lotu. Później pracował w Centrum Kierowania Lotem, gdzie zajmował się m.in. przygotowywaniem lotów statków towarowych typu „Progress”.
1995-1997 – był pomocnikiem kierownika lotu podczas realizacji programu „Mir-NASA”.
1996 – po pomyślnym przejściu badań w Instytucie Problemów Medyczno-Biologicznych (ИМБП) został dopuszczony przez Główną Komisję Medyczną do specjalistycznego treningu.
1997 – 28 lipca decyzją Państwowej Komisji Międzyresortowej (ГМВК) oficjalnie został kosmonautą NPO Energia.
1999 – zakończył podstawowe przeszkolenie dla przyszłych kosmonautów. 1 grudnia zdał egzaminy przed Międzyresortową Komisją Kwalifikacyjną (МВКК) i uzyskał kwalifikacje kosmonauty-badacza.
2002 – w październiku uczestniczył na pokładzie wahadłowca Atlantis w 10-dniowym locie STS-112.
2003-2005 – pod koniec 2003 został inżynierem pokładowym załogi rezerwowej 13 ekspedycji na ISS. Razem z nim szkolił się także John Herrington, a później John Grunsfeld. Niezależnie od tych przygotowań w sierpniu 2005 skierowano go do grupy astronautów, z których sformowano później składy podstawowych stałych załóg ISS: 15, 16 i 17. Z uwagi na opóźnienie wznowienia regularnych lotów wahadłowców dokonano kolejnych zmian w składach przygotowywanych załóg i ostatecznie partnerami Jurczichina pod koniec 2005 zostali Edward Fincke oraz Siergiej Wołkow.
2006 – w marcu cała trójka była dublerami podstawowej załogi Sojuza TMA-8. Od maja Jurczichin został dowódcą podstawowej załogi 15. stałej załogi ISS. Razem z nim znaleźli się w niej Oleg Kotow oraz Clayton Anderson. Skład ten zaakceptowała również NASA.
2007 – w dniach 7 kwietnia – 21 października odbył lot w kosmos na pokładzie statku kosmicznego Sojuz TMA-10 i Międzynarodowej Stacji Kosmicznej. 30 maja odbył swój pierwszy spacer w przestrzeni kosmicznej; następne wykonał 6 czerwca i 23 lipca.
2010 – w dniach 15 czerwca – 26 listopada udział w ekspedycji 24. i 25. na Międzynarodową Stację Kosmiczną, lot na pokładzie Sojuza TMA-19, którego był dowódcą. Dwa spacery kosmiczne: 27 lipca i 15 listopada.
2013 – czwarty lot na MSK, dowództwo na pokładzie Sojuza TMA-09M. Inżynier pokładowy ekspedycji 36. i dowódca ekspedycji 37.
2017 – 20 kwietnia na pokładzie Sojuza MS-04 wystartował w swój piąty lot kosmiczny. Wszedł w skład 51. (jako inżynier pokładowy) i 52. ekspedycji (jako dowódca). Na Ziemię powrócił 3 września tym samym statkiem.
7 października 2002 na pokładzie wahadłowca Atlantis wystartował do misji STS-112. Podczas lotu pełnił funkcję specjalisty misji (MS-4). Razem z nim w kosmos polecieli: Jeffrey Ashby (dowódca), Pamela Melroy (pilot), David Wolf (specjalista misji MS-1), Sandra Magnus (MS-2) oraz Piers Sellers (MS-3). Dwa dni później prom kosmiczny połączył się z Międzynarodową Stacją Kosmiczną. Głównym celem tego lotu były dalsze prace związane z rozbudową konstrukcji stacji. Astronauci zajęli się przede wszystkim montażem nowych elementów kratownicy ITS. W tym celu Sellers i Wolf trzykrotnie wychodzili na zewnątrz ISS. Załoga promu przeniosła poza tym na pokład stacji kosmicznej ponad 800 kg wyposażenia i wykonała kilka niezbędnych prac remontowych. Podczas misji prowadzono również obserwacje atmosfery w poszukiwaniu ewentualnych ubytków ozonu. 16 października prom odłączył się od stacji. Przez dwa kolejne dni pozostawał na orbicie. Na Przylądku Canaveral astronauci wylądowali 18 października 2002.