Fotograf Polski – polski ilustrowany miesięcznik o tematyce fotograficznej, wydawany w Warszawie w latach 1925–1939[1].
Historia
Fotograf Polski był kontynuacją Fotografa Warszawskiego, którego istnienie przerwał wybuch I wojny światowej – w 1914 roku[2]. Był czasopismem (miesięcznikiem) wydawanym staraniem ówczesnego Polskiego Towarzystwa Miłośników Fotografii, późniejszego (od 1931) Polskiego Towarzystwa Fotograficznego[1][2]. Czasopismo było równocześnie agendą Stowarzyszenia Fotografów Zawodowych w Warszawie oraz Cechu Przymusowego (województwo poznańskie)[1]. W późniejszym czasie Fotograf Polski stał się również agendą Klubu Miłośników Fotografii w Łodzi, Lwowskiego Towarzystwa Fotograficznego, Stowarzyszenia Fotografów Wielkopolskich oraz innych pomniejszych stowarzyszeń fotograficznych w Polsce[1].
Zawartość czasopisma stanowiły aktualne wiadomości fotograficzne – w dużej części wiadomości informujące o działalności m.in. Polskiego Towarzystwa Miłośników Fotografii, Polskiego Towarzystwa Fotograficznego i innych stowarzyszeń fotograficznych[1]. Oddzielną część czasopisma stanowiły ilustrowane artykuły o fotografii, estetyce w fotografii, artykuły poświęcone technice i chemii fotograficznej oraz opisy sprzętu fotograficznego (kamery, obiektywy)[1]. Wiele miejsca poświęcono na prezentację zdjęć polskich fotografów (do miesięcznika dołączano wkładki – reprodukcje fotografii (na papierze kredowym) polskich artystów fotografów) oraz reklamę nawiązującą do tematyki fotograficznej[1][2].
W latach 1925–1932 pierwszym redaktorem prowadzącym Fotografa Polskiego był Stanisław Schönfeld[3].
Przypisy
Linki zewnętrzne
