Fotografia uliczna – rodzaj fotografii, której tematem są przypadkowe, odpowiednio uchwycone ujęcia życia ulicznego. Jest to dyscyplina z pogranicza reportażu oraz fotografii artystycznej[1]. Różni się ona od fotoreportażu ponieważ zazwyczaj nie dotyczy konkretnego wydarzenia[2]. Zazwyczaj nie potrzeba wielu zdjęć aby przekazać jakąś treść[3]. Na tego typu fotografii najczęściej przedstawieni są niepozowani ludzie w przestrzeni publicznej[4].
Przodownikiem fotografii ulicznej był Henri Cartier-Bresson. W 1952 roku opublikował książkę „Decydujący moment” (fr. Images à la sauvette), koncepcje w niej zawarte nakreśliły ramy fotografii ulicznej i spowodowały przewrót w historii fotografii[2][3]. W Polsce fotografią uliczną zajmowali się m.in. Tadeusz Rolke[5] oraz Tomasz Tomaszewski[6].
Problematyka zgodności z prawem fotografii ulicznej
W zależności od państwa, fotografia uliczna może podlegać pewnym restrykcjom[7]. W Polsce rozpowszechnianie wizerunku wymaga zezwolenia osoby na nim przedstawionej[8], chyba że osoba ta stanowi jedynie szczegół całości takiej jak: zgromadzenie, krajobraz czy publiczna impreza[9], lub jest powszechnie znana, a wizerunek uwieczniono w związku z pełnieniem przez nią funkcji publicznych[10]. Niekiedy jednak nawet samo fotografowanie może naruszać dobra osobiste osoby fotografowanej[7][11].
↑Art. 81 ust. 1 Ustawy z dnia 4 lutego 1994 r. o prawie autorskim i prawach pokrewnych, t.j., Dz. U. z 2019 r., poz. 1231, ze zm.
↑Art. 81 ust. 2 pkt 2 Ustawy z dnia 4 lutego 1994 r. o prawie autorskim i prawach pokrewnych, t.j., Dz. U. z 2019 r., poz. 1231, ze zm.
↑Art. 81 ust. 2 pkt 1 Ustawy z dnia 4 lutego 1994 r. o prawie autorskim i prawach pokrewnych, t.j., Dz. U. z 2019 r., poz. 1231, ze zm.
↑JoannaJ.Sieńczyło-ChlabiczJoannaJ. i inni, Prawo własności intelektualnej, wyd. 1, Warszawa: Wolters Kluwer, 2018, s. 362, ISBN 978-83-8124-481-7, OCLC1038444014 [dostęp 2020-04-19].
