HMS Templar (P316)
|
Klasa
|
okręt podwodny
|
Historia
|
Stocznia
|
Vickers-Armstrongs, Barrow-in-Furness
|
Położenie stępki
|
28 grudnia 1941
|
Wodowanie
|
26 października 1942
|
Royal Navy
|
Wejście do służby
|
15 lutego 1943
|
Los okrętu
|
zatopiony jako cel w 1954 złomowany w lipcu 1959
|
Dane taktyczno-techniczne
|
Wyporność • na powierzchni • w zanurzeniu
|
1290 długich ton 1560 długich ton
|
Długość
|
84,28 m
|
Szerokość
|
7,77 m zanurzenie:dziób: 3,89m rufa: 4,45 m
|
Zanurzenie testowe
|
91 m (300 stóp)
|
Napęd
|
2 silniki Diesla: 2 × 2500 KM (1,86 MW) 2 silniki elektryczne: 2 × 1450 KM (1,08 MW)
|
Prędkość • na powierzchni • w zanurzeniu
|
15,5 węzła 9 węzłów
|
Zasięg
|
na powierzchni 4500 mil morskich przy prędkości 11 węzłów
|
Uzbrojenie
|
6 zapasowych torped 1 działo kal. 102 mm 3 przeciwlotnicze karabiny maszynowe
|
Wyrzutnie torpedowe
|
6 dziobowych wewnętrznych wyrzutni torped 2 zewnętrzne dziobowe wyrzutnie torped 2 zewnętrzne wyrzutnie torped na śródokręciu obrócone w kierunku rufy 1 zewnętrzna rufowa wyrzutnia torped
|
Załoga
|
61
|
HMS Templar (P316) – brytyjski okręt podwodny należący do trzeciej grupy jednostek typu T. Został zbudowany jako P316 w Vickers-Armstrongs w Barrow. Zwodowano go 26 października 1942 roku. Jak dotychczas był jedynym okrętem Royal Navy noszącym nazwę „Templar”.
Służba
„Templar” przez większość służby wojennej operował na Dalekim Wschodzie. W styczniu 1944 roku w cieśninie Malakka storpedował i uszkodził krążownik lekki „Kitakami”. 16 lipca 1944 roku na północ od Sumatry nieskutecznie atakował niemiecki okręt podwodny U-1062.
Okręt przetrwał wojnę i pozostał w służbie, uczestniczył m.in. w operacji Deadlight – zatapianiu zdobycznych U-Bootów. Został użyty jako okręt-cel w Loch Striven (Szkocja) w 1954 roku. Podniesiony z dna 4 grudnia 1958 roku, 19 lipca 1959 roku dotarł do Troon (Szkocja) w celu zezłomowania[1].
Przypisy
Bibliografia
I grupa |
|
---|
II grupa |
|
---|
III grupa |
|
---|
Nieukończone |
|
---|
Izrael |
|
---|
Holandia |
|
---|