Halina Jastrzębowska-Sigmund

Halina Jastrzębowska-Sigmund
Data i miejsce urodzenia	23 września 1907 ; Zakroczym
Data i miejsce śmierci	31 maja 2003 ; Warszawa
Narodowość	polska
Alma Mater	Akademia Sztuk Pięknych w Warszawie
Dziedzina sztuki	malarstwo; architektura wnętrz; szkło artystyczne; szkło użytkowe; grafika użytkowa
	Odznaczenia

Halina Jastrzębowska-Sigmund, primo voto Kenar (ur. 23 września 1907 w Zakroczymiu, zm. 31 maja 2003 w Warszawie) – polska malarka i architektka wnętrz, zajmowała się projektowaniem wnętrz, mebli, szkła, wystawiennictwem i grafiką użytkową. W latach 1936–1945 kustosz Muzeum Polski Współczesnej w Rapperswilu.

Życiorys

Była córką Wojciecha Jastrzębowskiego, pod którego kierunkiem studiowała architekturę wnętrz w warszawskiej Akademii Sztuk Pięknych. Malarstwa uczyła się w pracowni Felicjana Kowarskiego, kończąc studia pomyślnie w 1934. Już w czasie nauki aktywnie uczestniczyła w życiu artystycznym i kulturalnym Warszawy, była członkinią Bloku Zawodowych Artystów Plastyków i Spółdzielni „Ład” od 1935.

Wiosną 1936 powierzono jej wraz z kolegą Stanisławem Appenzellerem zadanie organizacji w salach dzierżawionego przez państwo polskie zamku w Rapperswilu wystawy artystów zrzeszonych w Bloku ZAP. Powodzenie wystawy dało asumpt do stworzenia w pomieszczeniach zamku stałej i zmiennej wystawy pt. „Muzeum Polski Współczesnej”. W pracach nad nią towarzyszył Halinie jej ówczesny (od 2 lipca 1933) mąż Antoni Kenar^[1], a w kraju wiele materiałów przygotowywali koledzy z Bloku ZAP pod nadzorem Wojciecha Jastrzębowskiego. Jastrzębowska pozostała kustoszem Muzeum do 1945.

W czasie II wojny światowej organizowała pomoc i aktywność kulturalną dla polskich żołnierzy internowanych w Szwajcarii, a od 1944 szkołę dla zbiegłych z robót w Niemczech polskich dziewcząt.

Po wizycie w Rapperswil wysłannika z ramienia nowej władzy Jerzego Putramenta kierownictwo Muzeum przejęła przysłana z Warszawy Romana Toruńczyk. Halina Jastrzębowska wróciła do Polski w 1945, pierwszym wojskowym transportem dla internowanych.

Ordery i odznczenia

Złoty Krzyż Zasługi (11 lipca 1955)^[2]
Medal 10-lecia Polski Ludowej (19 stycznia 1955)^[3]

Nagrody

1934 – nagroda na wystawie IPS^[4]
1952 – nagroda na ogólnopolskiej wystawie AW i SD^[4]
1956 – nagroda na wystawie 30-lecia „Ładu”^[4]
1957 – nagroda na ogólnopolskiej wystawie AW i SD^[4]
1961 – nagroda na I Targach Wzornictwa Przemysłowego^[4]
1967 – nagroda na wystawie 40-lecia „Ładu”^[4]

Wystawy

Wystawy indywidualne

1968 – wystawa w Kordegardzie w Warszawie^[4]

Wystawy zbiorowe

1952 – I Ogólnopolska Wystawa Architektury Wnętrz i Sztuki Dekoracyjnej w Warszawie^[4]
1954 – I Ogólnopolska Wystawa Ceramiki i Szkła Artystycznego we Wrocławiu^[4]
1956 – wystawa Ład XXX w Warszawie^[4]
1963 – Polskie Współczesne Szkło Artystyczne w Krakowie^[4]
1967 – 40 lat „Ładu” w Warszawie^[4]
1969 – Wzornictwo w Przemyśle Szklarskim i Ceramicznym, IWP w Warszawie^[4]
1969 – Ceramika i szkło. Polska sztuka użytkowa w 25-lecie PRL we Wrocławiu^[4]
1972 – Künstlerisches Glas aus der VR Polen, Berlin^[4]

Przypisy

↑ Halina Jastrzębowska z Jastrzębowa h. Pobóg M.J. Minakowski, Genealogia potomków Sejmu Wielkiego [dostęp 2023-10-21].
↑ M.P. z 1955 r. nr 91, poz. 1144 „w 10 rocznicę Polski Ludowej za zasługi w dziedzinie kultury i sztuki”.
↑ M.P. z 1955 r. nr 101, poz. 1400 - Uchwała Rady Państwa z dnia 19 stycznia 1955 r. nr 0/196 - na wniosek Ministra Kultury i Sztuki.
↑ ^a ^b ^c ^d ^e ^f ^g ^h ⁱ ^j ^k ^l ^m ⁿ ^o Polskie szkło współczesne, Warszawa: Muzeum Narodowe: Instytut Wzornictwa Przemysłowego, 1987–1988 .

Bibliografia

Andrzej Stanisław Chankowski, Muzeum Polski Współczesnej w Rapperswilu w latach 1936–1939, Rocznik Biblioteki Narodowej XXXII, (Warszawa 1998), s. 281–326.
Helena Kolarska, Wstęp do Inwentarza zespołu akt Muzeum Polskiego w Rapperswilu z lat 1914–1952, Archiwum Akt Nowych w Warszawie (01.1971).
Elżbieta Jastrzębowska, Drugi Rapperswil i jego kustosz, Rocznik Biblioteki Narodowej XXXVI (Warszawa 2004), s. 275–298 online.