Helena Raszka (ur. 24 stycznia 1930 w Bydgoszczy, zm. 17 maja 2016 w Szczecinie[1]) – polska poetka.
Życiorys
Studiowała filologię polską na Uniwersytecie Wrocławskim. Od 1951 roku mieszkała w Szczecinie w dzielnicy Pogodno przy ulicy Żwirki i Wigury. Debiutowała jako poetka w 1956 roku na łamach tygodnika „Ziemia i Morze”.
Od 2015 roku jej imieniem nazwana jest Szkoła Podstawowa nr 7 w Szczecinie[2].
Pochowana została na cmentarzu Centralnym w Szczecinie (kwatera 20E).
Twórczość
- Okruchy bursztynu (1959)
- Inny kraj (1962)
- Bliżej dna (1965)
- Portret zdziwiony sobą (1966)
- Liczba pojedyncza (1970)
- Miłość (1981)
- Liczba mnoga (1982)
- Biała Muzyka (1994)
- Wybrane wiersze (1996)
- Na poboczu (2000)
- Korzeń i skała (2000)
- Głosy w przestrzeni (2011)
- Imię własne (2011)
Nagrody i odznaczenia
Przypisy
Bibliografia
- Lesław Marian Bartelski: Polscy pisarze współcześni, 1939-1991: Leksykon. Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN, 1995. ISBN 83-01-11593-9. Brak numerów stron w książce
Linki zewnętrzne