Henryk II de Bourbon-Condé[1], fr. Henri II de Bourbon[2] (ur. 1 września 1588 w Saint-Jean-d’Angély, zm. 26 grudnia 1646 w Paryżu) – książę de Condé, diuk d'Enghien, de Châteauroux, de Montmorency, d'Albret i de Bellagarde[3], był pierwszym księciem krwi. Nazywano go "Książę Pan" (Monsieur le Prince)[4].
Był jedynym synem Henryka I, księcia de Condé, i Charlotty de La Trémoille. Nie znał swoich rodziców, ponieważ jego ojciec zmarł niedługo po jego narodzinach, a jego matka została uwięziona, oskarżona o udział w spisku na życie swojego męża[5]. Edukacją Henryka II zajmował się król Francji - Henryk IV, krewny Kondeusza. Do czasu urodzenia Ludwika XIII, Henryk II był pierwszy w kolejności do sukcesji po Henryku IV. Na emigracji w rozsiewał plotki o nieprawym pochodzeniu następcy tronu[6]
W 1609 Kondeusz poślubił piękną Karolinę Małgorzatę de Montmorency, i miał z nią troje dzieci:
W latach 1616–1620 Henryk II razem z małżonką był więziony na rozkaz regentki - Marii Medycejskiej i za zgodą małoletniego króla - Ludwika XIII. W więzieniu, w Vincennes, gdzie na świat przyszła ich córka – Anna Genowefa[7]. Brat jego żony Henri II de Montmorency również dopuścił się zdrady, za co został w 1632 roku skazany i stracony przez sąd królewski. Kondeusz wraz z małżonką odziedziczył dobra i tytuł księcia de Montmorency.
Przypisy
Bibliografia
- Louis Dussieux, Généalogie de la maison de Bourbon de 1256 à 1871, Paryż 1872.
- Wojciech Stanisław Magdziarz: Anna Austriacka. Warszawa: Państwowy Instytut Wydawniczy, 2013. ISBN 978-83-06-03354-0.
- Aleksandra Skrzypietz, "Poślubię kardynała..." - Małżeństwo Armanda księcia Conti i Anny Marii Martinozzi, "Studia Europaea Gnesnensia", nr 11 (2015), ss. 279-299.
_at_the_marriage_of_his_son_in_Feb_1641.png){kind=small}
