Był najstarszym synem historyka Herberta Williama Fishera i Mary Louisy Jackson. Wykształcenie odebrał w Winchester College oraz w New College na Uniwersytecie Oksfordzkim. W 1912 r. został wicekanclerzem Uniwersytetu Sheffield. W 1899 r. poślubił ekonomistkę Lettice Ilbert. Ich jedynym dzieckiem była Mary Bennett.
W 1916 r. Fisher został wybrany do Izby Gmin jako reprezentant okręgu Sheffield Hallam. Od 1918 r. reprezentował Combined English Universities. W latach 1916–1922 był przewodniczącym Rady Edukacji. W 1918 r. odpowiadał za przyjęcie Education Act, który przedłużał obowiązkową edukację do ukończenia 14 roku życia.
Fisher zrezygnował z miejsca w Izbie Gmin w 1926 r. i objął stanowisko bajlifa i stewarda Chiltern Hundreds. Został również dziekanem New College. Opublikował trzytomową History of Europe w 1935 r. W 1937 r. otrzymał Order Zasługi. W 1927 r. otrzymał nagrodę James Tait Black Memorial Prize za biografię lorda Bryce'aJames Bryce, Viscount Bryce of Dechmont, O.M.. Inne jego publikacje to m.in. Bonapartism (1908), The Republican Tradition in Europe (1911) i Napoleon (1913).