Igor Wołk

Igor Wołk
Игорь Петрович Волк
	; Igor Wołk (2008)
Data i miejsce urodzenia	12 kwietnia 1937 ; Zmijiw, Obwód charkowski
Data śmierci	3 stycznia 2017
Narodowość	rosyjska
Łączny czas misji kosmicznych	11 dni, 19 godzin, 14 minut
Misje	Sojuz T-12
	Odznaczenia
	;
	Multimedia w Wikimedia Commons

Igor Pietrowicz Wołk (ros. Игорь Петрович Волк, ur. 12 kwietnia 1937 w Zmijiwie, obwód charkowski, ZSRR, zm. 3 stycznia 2017^[2]) – radziecki kosmonauta i pilot oblatywacz.

Życiorys

Służba wojskowa i kariera oblatywacza

Wołk był pilotem bombowym w radzieckich Wojskowych Siłach Powietrznych – zaciągnął się w 1954 i już po dwóch latach ukończył szkołę lotniczą w Kirowogradzie^[1]. W 1962 roku wstąpił na Moskiewski Instytut Lotniczy, w rok później odszedł do rezerwy. W tamtym okresie został oblatywaczem w Biurze Konstrukcyjnym Mikojana, gdzie pilotował konstrukcje doświadczalne, m.in. w ramach programu Spiral^[1]. Wylatał ponad 7000 godzin na ponad 80 typach samolotów (z tego 3500 godzin jako oblatywacz)^[1]^[3].

Loty w kosmos

Od kwietnia 1979 do grudnia 1980 przechodził szkolenie w Centrum Wyszkolenia Kosmonautów im. J. Gagarina w Gwiezdnym Miasteczku. Został powołany do korpusu kosmonautów 12 kwietnia 1980 roku^[1]. Jako kosmonauta-badacz brał udział w misji Sojuz T-12 na stację kosmiczną Salut 7. Jednym z celów misji było sprawdzenie wpływu długotrwałego lotu w kosmosie na wydolność Wołka podczas pilotażu – bezpośrednio po powrocie na Ziemię odbył lot samolotami Tu-154 i MiG-25^[1]. Było to przygotowanie do planowanego szkolenia do lotów na orbiterach typu Buran^[3]. W uznaniu zasług 29 lipca 1984 roku został odznaczony orderem Bohater Związku Radzieckiego.

Po locie kosmicznym, Igor Wołk został szefem szkolenia kosmonautów w programie Buran. Sam odbył 13 lotów^[4](pierwszy 10 listopada 1985^[5]), oraz liczne kołowania na egzemplarzu testowym OK-GLI^[1]; miał być także pilotem pierwszego lotu załogowego wahadłowca Buran^[1]^[4]. Na podstawie jego doświadczeń zaprogramowano komputer pokładowy Burana w dziewiczym locie orbitalnym^[1]. Po zamknięciu programu pracował jako kierownik Lotniczego Instytutu Badawczego Gromowa^[4]. Odszedł na emeryturę w 1995 roku. Był prezesem Aeroklubu Rosyjskiego oraz wiceprezesem Międzynarodowej Federacji Lotniczej.

Żonaty, miał dwójkę dzieci. Zmarł w Bułgarii, przyczyny zgonu nie podano^[5].

Odznaczenia

Bohater Związku Radzieckiego
Lotnik Kosmonauta ZSRR
Zasłużony oblatywacz ZSRR
Order „Za zasługi dla Ojczyzny” IV klasy
Order Lenina
Order Czerwonego Sztandaru Pracy
Order Przyjaźni Narodów
Medal „Za zasługi w podboju kosmosu”

Zobacz też

Przypisy

↑ ^a ^b ^c ^d ^e ^f ^g ^h ⁱ Biography of Igor Petrovitch Volk. [w:] buran-energia.com [on-line]. [dostęp 2016-04-27].
↑ Ушел из жизни Игорь Петрович Волк, zhukovskiy.ru. zhukovskiy.ru. [zarchiwizowane z tego adresu (2017-01-21)]. (dostęp: 4 stycznia 2017).
↑ ^a ^b Rex Hall, Davide Shayler, Bert Vis: Russia's Cosmonauts: Inside the Yuri Gagarin Training Center. Chichester, UK: Praxis Publishing, 2005, s. 335–6. ISBN 0-387-21894-7. (ang.).
↑ ^a ^b ^c Экипажи "Бурана". [w:] buran.ru [on-line]. [dostęp 2016-04-27]. (ros.).
↑ ^a ^b (pm): Rosja: zmarł kosmonauta Igor Wołk. onet.wiadomości, 2017-01-05. [dostęp 2017-01-05]. (pol.).