Urodził się w wiejskiej rodzinie Zdravki i Milijana Gavriloviciow. W rodzinnej wsi ukończył szkołę podstawową, następnie kształcił się w gimnazjum w Čačaku i w seminarium duchownym w Prizrenie. Po ukończeniu seminarium studiował na wydziale teologicznym Uniwersytetu Belgradzkiego[2]. W 1959 wstąpił do klasztoru Rakovica i tam został postrzyżony na mnicha przez patriarchę serbskiego Germana, przyjmując imię zakonne Ireneusz[2]. W tym samym roku został wyświęcony na hierodiakona. Święcenia kapłańskie przyjął 27 października 1959 r. w cerkwi Ružica w Belgradzie[2]. Kontynuował studia teologiczne na uniwersytecie ateńskim, zaś w 1969 został dyrektorem szkoły przy monasterze Ostrog, skąd został przeniesiony na stanowisko rektora seminarium prizreńskiego, które sprawował w latach 1971–1974[2].
W maju 1974 otrzymał godność biskupa morawickiego, wikariusza patriarchy Serbii. Rok później został ordynariuszemeparchii niskiej[2].
22 stycznia 2010 wybrany patriarchą Serbii przez Sobór Biskupów Serbskiego Kościoła Prawosławnego. Zgodnie z regulaminem wyborów jego imię zostało wylosowane spośród trzech imion kandydatów wskazanych przez ogół biskupów; pozostałymi byli metropolita czarnogórski i przymorski Amfilochiusz oraz biskup backi Ireneusz[3]. Dzień później został intronizowany na urząd[2].
1 listopada 2020 przewodniczył pogrzebowi zmarłego na COVID-19 metropolity Czarnogóry – Amfilochiusza, który to pogrzeb odbył się przy otwartej trumnie i z masowym udziałem wiernych mimo przyczyny zgonu metropolity[5]. Trzy dni po uroczystościach patriarcha trafił do szpitala z potwierdzonym zakażeniem koronawirusem, po czym 20 listopada 2020 zmarł wskutek COVID-19[6].