Ivica Kostelić

Ivica Kostelić
Data i miejsce urodzenia	23 listopada 1979 ; Zagrzeb
Klub	SK Zagreb
Wzrost	182 cm
Debiut w PŚ	25 października 1998 w Sölden; (DNF – gigant)
Pierwsze punkty w PŚ	11 grudnia 2000 w Sestriere; (21. miejsce – slalom)
Pierwsze podium w PŚ	25 listopada 2001 w Aspen; (1. miejsce – slalom)
Pierwsze zwycięstwo w PŚ	25 listopada 2001 w Aspen; (1. miejsce – slalom)
Dorobek medalowy
	Reprezentacja Chorwacja
	Igrzyska olimpijskie
	Mistrzostwa świata
	Mistrzostwa świata juniorów
	Puchar Świata
Kryształowa Kula ;	2010/2011
	Puchar Świata (Slalom)
Mała Kryształowa Kula ;	2001/2002
Mała Kryształowa Kula ;	2010/2011
2. miejsce ;	2008/2009
2. miejsce ;	2011/2012
3. miejsce ;	2012/2013
	Puchar Świata (Superkombinacja)
Mała Kryształowa Kula ;	2010/2011
Mała Kryształowa Kula ;	2011/2012
Mała Kryształowa Kula ;	2012/2013
2. miejsce ;	2007/2008
3. miejsce ;	2006/2007
3. miejsce ;	2009/2010
	Puchar Świata (Supergigant)
3. miejsce ;	2010/2011
	Multimedia w Wikimedia Commons
	Strona internetowa

Ivica Kostelić (ur. 23 listopada 1979 w Zagrzebiu) – chorwacki narciarz alpejski, czterokrotny wicemistrz olimpijski, trzykrotny medalista mistrzostw świata i zdobywca Pucharu Świata w roku 2011, a także zapalony żeglarz morski^[1].

Kariera

Po raz pierwszy na arenie międzynarodowej Ivica Kostelić pojawił się 16 grudnia 1994 roku w zawodach FIS Race w Zermatt, gdzie zajął 114. miejsce w gigancie. W lutym 1997 roku brał udział mistrzostwach świata juniorów w Schladming, gdzie jego najlepszym wynikiem było dziesiąte miejsce w slalomie. Chorwat nie startował wcześniej, ani później na imprezach tego cyklu. W zawodach Pucharu Świata zadebiutował 25 października 1998 roku w Sölden, gdzie nie ukończył rywalizacji w slalomie gigancie. W 1999 roku wziął udział w mistrzostwach świata w Vail, gdzie w swoim jedynym starcie, supergigancie, zajął 32. miejsce. Pierwsze pucharowe punkty wywalczył 11 grudnia 2000 roku w Sestriere, zajmując 21. miejsce w slalomie. W sezonie 2000/2001 punktował jeszcze dwukrotnie i ostatecznie zajął 107. miejsce w klasyfikacji generalnej.

Pierwszy sukces osiągnął na początku sezonu 2001/2002, 25 listopada 2001 roku w Aspen, gdzie zwyciężył w zawodach Pucharu Świata w slalomie. W kolejnych zawodach tego sezonu jeszcze pięciokrotnie stawał na podium: 13 stycznia w Wengen i 9 marca 2002 roku w Altenmarkt zwyciężał w slalomie, 6 stycznia w Adelboden był drugi, a 22 grudnia 2001 roku w Kranjskiej Gorze i 22 stycznia 2002 roku w Schladming zajmował trzecie miejsce w tej samej konkurencji. Wyniki te pozwoliły mu na zdobycie małej kryształowej kuli w klasyfikacji slalomu oraz zajęcie siódmego miejsca w klasyfikacji generalnej. W lutym 2002 roku wystąpił na igrzyskach olimpijskich w Salt Lake City, gdzie był dziewiąty w gigancie, a slalomu nie ukończył. W kolejnym sezonie uzyskiwał podobne wyniki, czterokrotnie stając na podium zawodów PŚ. Ponownie odniósł trzy zwycięstwa: 16 grudnia 2002 w Sestriere, 12 stycznia w Bormio i 5 stycznia 2003 w Kranjskiej Gorze zwyciężał w slalomie. W klasyfikacji generalnej ponownie był siódmy, jednak tym razem w klasyfikacji slalomu był drugi za Finem Kalle Palanderem. Zdobył ponadto złoty medal w swej koronnej konkurencji podczas mistrzostw świata w Santk Moritz. Wyprzedził wtedy bezpośrednio Szwajcara Silvana Zurbriggena oraz Włocha Giorgio Roccę.

Przez kolejne cztery sezony Kostelić nie plasował się w czołowej dziesiątce klasyfikacji końcowej. W tym czasie łącznie sześć razy stawał na podium, w tym 15 grudnia 2003 roku w Madonna di Campiglio wygrał slalom, a 10 grudnia 2006 roku w Reiteralm był najlepszy w superkombinacji. Najlepiej wypadł w sezonie 2006/2007, kiedy w klasyfikacji generalnej zajął 25. miejsce, a w klasyfikacji kombinacji był trzeci za Norwegiem Akselem Lundem Svindalem i Szwajcarem Markiem Berthodem. Z mistrzostw świata w Bormio w 2005 roku oraz rozgrywanych dwa lata później mistrzostw świata w Åre wrócił bez medalu, zajął za to drugie miejsce w kombinacji na igrzyskach olimpijskich w Turynie. Rozdzielił tam na podium Teda Ligety’ego z USA oraz Austriaka Rainera Schönfeldera. Na tych samych igrzyskach był też szósty w slalomie, a w supergigancie zajął 31. miejsce. W sezonie 2007/2008 sześciokrotnie stawał na podium, jednak nie odniósł zwycięstwa. W klasyfikacji generalnej był piąty, w klasyfikacji slalomu szósty, a w kombinacji drugi, ulegając tylko Bode Millerowi z USA.

Na najwyższy stopień podium Chorwat powrócił 22 grudnia 2008 roku w Alta Badia, zwyciężając w zawodach PŚ w slalomie. Ponadto jeszcze pięć razy znalazł się w najlepszej trójce: 6 stycznia 2009 roku w Zagrzebiu był drugi, 18 stycznia w Wengen i 27 stycznia 2009 w Schladming był trzeci w slalomie, a 25 stycznia 2009 w Kitzbühel był drugi w kombinacji. Na koniec sezonu był czwarty w klasyfikacji generalnej i kombinacji oraz drugi w klasyfikacji slalomu, ulegając tylko Jean-Baptiste’owi Grange’owi z Francji. Na mistrzostwach świata w Val d’Isère w 2009 roku został zgłoszony tylko do supergiganta, jednak ostatecznie nie wystartował. Na rozgrywanych rok później igrzyskach olimpijskich w Vancouver zdobył dwa srebrne medale. W slalomie wyprzedził go tylko Włoch Giuliano Razzoli, a w superkombinacji lepszy był jedynie Bode Miller. W zawodach pucharowych pięć razy stawał na podium, w tym 17 stycznia 2010 roku w Wengen wygrał slalom, a tydzień później w Kitzbühel był najlepszy w kombinacji. W klasyfikacji końcowej był piąty, w slalomie czwarty, a w kombinacji trzeci.

Najlepsze wyniki osiągał w sezonie 2010/2011, kiedy sięgnął po Kryształową Kulę za zwycięstwo w klasyfikacji generalnej oraz po mniejsze trofea za wygrane w klasyfikacjach superkombinacji i slalomu. Był też trzeci w klasyfikacji supergiganta, przegrywając tylko ze Szwajcarem Didierem Cuche i Austriakiem Georgiem Streitbergerem. Dziesięciokrotnie stawał na podium, w tym siedem razy zwyciężał: 2 stycznia w Monachium, 9 stycznia w Adelboden i 16 stycznia w Wengen był najlepszy w slalomie, 21 stycznia w Kitzbühel wygrał supergiganta, a 14 stycznia w Wengen, 23 stycznia w Kitzbühel i 30 stycznia w Chamonix zwyciężał w superkombinacji. Sukcesy te nie przełożyły się jednak na wyniki podczas mistrzostw świata w Garmisch-Partenkirchen w lutym 2011 roku. Kostelić zdobył tam tylko jeden medal – w supergigancie był trzeci za Włochem Christofem Innerhoferem i Austriakiem Hannesem Reicheltem. Wysoką formę prezentował także w kolejnym sezonie, dziewięciokrotnie plasując się na podium. Zwycięstwa odnosił: 8 grudnia w Beaver Creek, 21 grudnia we Flachau i 15 stycznia w Wengen w slalomie oraz 13 stycznia w Wengen, 22 stycznia w Kitzbühel i 12 lutego w Soczi w superkombinacji. Nie wystarczyło to jednak, by stanąć na podium klasyfikacji końcowej, w której Kostelić był ostatecznie czwarty. Wygrał za to klasyfikację kombinacji, a w klasyfikacji slalomu był drugi za Marcelem Hirscherem.

Kolejny medal wywalczył na mistrzostwach świata w Schladming, gdzie zajął drugie miejsce w superkombinacji. Rozdzielił tam Teda Ligety’ego i Romeda Baumanna z Austrii. Na tych samych mistrzostwach był też między innymi piąty w slalomie. W zawodach pucharowych pięciokrotnie znajdował się na podium, przy tym 27 stycznia w Kitzbühel wygrał superkombinację, a 10 marca 2013 roku w Kranjskiej Gorze był najlepszy w slalomie. Na koniec sezonu 2012/2013 był pierwszy w klasyfikacji kombinacji, trzeci w slalomie oraz piąty w klasyfikacji generalnej. Rok później tylko dwa razy znalazł się w czołowej dziesiątce zawodów PŚ, jego najlepszym wynikiem było czwarte miejsce wywalczone 17 listopada 2013 roku w Levi w slalomie. Sezon ten zakończył ostatecznie na 42. miejscu w klasyfikacji generalnej. W połowie lutego 2014 roku startował na igrzyskach olimpijskich w Soczi, gdzie zdobył srebrny medal w superkombinacji. Przegrał tylko z Sandro Vilettą ze Szwajcarii, a wyprzedził bezpośrednio Christofa Innerhofera. Na tych samych igrzyskach był też między innymi dziewiąty w slalomie.

Jego siostra Janica Kostelić, również uprawiała narciarstwo alpejskie.

Osiągnięcia

Igrzyska olimpijskie

Miejsce	Dzień	Rok	Miejscowość	Konkurencja	Czas biegu	Strata	Zwycięzca
9.	21 lutego	2002	Park City	Gigant	2:23,28	+1,64	Stephan Eberharter
DNF2	23 lutego	2002	Deer Valley	Slalom	1:41,06	–	Jean-Pierre Vidal
2.	14 lutego	2006	Sestriere	Kombinacja	3:09,35	+0,53	Ted Ligety
31.	16 lutego	2006	Sestriere	Supergigant	1:30,65	+2,88	Kjetil Andre Aamodt
6.	25 lutego	2006	Sestriere	Slalom	1:43,14	+1,31	Benjamin Raich
18.	15 lutego	2010	Whistler	Zjazd	1:54,31	+1,18	Didier Défago
16.	19 lutego	2010	Whistler	Supergigant	1:30,34	+1,13	Aksel Lund Svindal
2.	21 lutego	2010	Whistler	Superkombinacja	2:44,92	+0,33	Bode Miller
7.	23 lutego	2010	Whistler	Gigant	2:37,83	+1,05	Carlo Janka
2.	27 lutego	2010	Whistler	Slalom	1:39,32	+0,16	Giuliano Razzoli
2.	14 lutego	2014	Krasnaja Polana	Superkombinacja	2:45,20	+0,34	Sandro Viletta
24.	16 lutego	2014	Krasnaja Polana	Supergigant	1:18,14	+2,05	Kjetil Jansrud
27.	19 lutego	2014	Krasnaja Polana	Gigant	2:45,29	+4,39	Ted Ligety
9.	22 lutego	2014	Krasnaja Polana	Slalom	1:41,84	+2,27	Mario Matt

Mistrzostwa świata

Miejsce	Dzień	Rok	Miejscowość	Konkurencja	Czas biegu	Strata	Zwycięzca
32.	2 lutego	1999	Vail/Beaver Creek	Supergigant	1:17,80	+3,27	Lasse Kjus
DNF1.	12 lutego	2003	St. Moritz	Gigant	2:45,93	–	Bode Miller
1.	16 lutego	2003	St. Moritz	Slalom	1:40,66	–	–
DNF1.	12 lutego	2005	Bormio	Slalom	1:41,34	–	Benjamin Raich
12.	8 lutego	2007	Åre	Superkombinacja	2:30,39	+1,40	Daniel Albrecht
DSQ1.	14 lutego	2007	Åre	Gigant	2:19,64	–	Aksel Lund Svindal
DNF2.	17 lutego	2007	Åre	Slalom	1:57,33	–	Mario Matt
DNS.	4 lutego	2009	Val d’Isère	Supergigant	1:19,41	–	Didier Cuche
3.	9 lutego	2011	Ga-Pa	Supergigant	1.39,03	+0,72	Christof Innerhofer
13.^[2]	18 lutego	2011	Ga-Pa	Gigant	2:11,90	+1,34	Ted Ligety
8.	20 lutego	2011	Ga-Pa	Slalom	1:42,88	+1,16	Jean-Baptiste Grange
28.	6 lutego	2013	Schladming	Supergigant	1:23,96	+2,93	Ted Ligety
20.	9 lutego	2013	Schladming	Zjazd	2:01,32	+2,93	Aksel Lund Svindal
2.	11 lutego	2013	Schladming	Superkombinacja	2:56,96	+1,15	Ted Ligety
25.	15 lutego	2013	Schladming	Gigant	2:34,72	+5,80	Ted Ligety
5.	17 lutego	2013	Schladming	Slalom	1:51,03	+1,12	Marcel Hirscher
DNF1.	5 lutego	2015	Vail/Beaver Creek	Supergigant	1:15,68	–	Hannes Reichelt
12.	8 lutego	2015	Vail/Beaver Creek	Superkombinacja	2:36,10	+1,05	Marcel Hirscher
15.	15 lutego	2015	Vail/Beaver Creek	Slalom	1:57,47	+3,40	Jean-Baptiste Grange
38.	19 lutego	2017	St. Moritz	Slalom	1:34,75	+7,95	Marcel Hirscher

Mistrzostwa świata juniorów

Miejsce	Dzień	Rok	Miejscowość	Konkurencja	Czas biegu	Strata	Zwycięzca
14.	26 lutego	1997	Schladming	Zjazd	1:32,21	+1,53	Matteo Berbenni
16.	27 lutego	1997	Schladming	Supergigant	1:14,96	+1,03	Martin Stocker
22.	28 lutego	1997	Schladming	Gigant	2:00,57	+7,30	Benjamin Raich
10.	1 marca	1997	Schladming	Slalom	1:34,80	+5,08	Mitja Dragšič
3.	1 marca	1997	Schladming	Kombinacja	48,87 pkt	+49,11 pkt	Markus Larsson