Jacek Bartłomiej Ogrodzki
| Jacek Bartłomiej Józef
|
Portret Jacka Ogrodzkiego
|
Rogala
|
| Data urodzenia
|
13 sierpnia 1711
|
| Data i miejsce śmierci
|
15 maja 1780
Warszawa
|
| Ojciec
|
Krzysztof Ogrodzki
|
| Matka
|
Teresa Iwińska
|
| Odznaczenia
|
 
|
Jacek Bartłomiej Józef Ogrodzki (ur. 13 sierpnia 1711 – zm. 15 maja 1780 w Warszawie) – dyrektor gabinetu króla Stanisława Augusta Poniatowskiego, sekretarz wielki koronny, pisarz wielki koronny w latach 1764–1771[1], sekretarz Departamentu Interesów Cudzoziemskich Rady Nieustającej 1775–1780, dyrektor w latach 1764–1780, pracownik gabinetu Stanisława Augusta Poniatowskiego[2].
Życiorys
W 1723 zapisał się na studia na Akademii Krakowskiej. Następnie ojciec oddał go na praktykę w kancelarii grodzkiej, a w 1732 na dwór Stanisława Poniatowskiego. W grudniu 1740 mianowany został regentem kancelarii większej koronnej. W lipcu 1742 na wniosek kanclerza Andrzeja Załuskiego zapadła decyzja, że będzie sprawował funkcje regenta kancelarii koronnej przebywając stale w Dreźnie. W 1748 otrzymał on starostwo trechtymirowskie. W 1764 tytułowany był starostą lubczańskim, nie wiemy jednak, kiedy otrzymał tę królewszczyznę. Po ustąpieniu Załuskiego z kanclerstwa przestał być regentem kancelarii koronnej i przeszedł do gabinetu saskiego, odtąd tytułowany był w korespondencji radcą. W 1764 został sekretarzem sejmu konwokacyjnego, w sejmie elekcyjnym uczestniczył jako poseł województwa pomorskiego. Konsyliarz konfederacji Czartoryskich w 1764 roku[3]. We wrześniu 1764 został szefem tworzącego się Gabinetu Królewskiego, 25 grudnia 1764. mianowany został pisarzem wielkim koronnym. 8 maja 1765 został kawalerem ustanowionego w tym dniu Orderu Świętego Stanisława[4]. W 1766 roku był posłem na Sejm Czaplica z ziemi zakroczymskiej[5].
W załączniku do depeszy z 2 października 1767 roku do prezydenta Kolegium Spraw Zagranicznych Imperium Rosyjskiego Nikity Panina, poseł rosyjski Nikołaj Repnin określił go jako posła właściwego dla realizacji rosyjskich planów na sejmie 1767 roku za którego odpowiada król, poseł ziemi warszawskiej na sejm 1767 roku[6]. 7 czerwca 1771 został sekretarzem wielkim koronnym. W 1775 został sekretarzem Departamentu Interesów Cudzoziemskich Rady Nieustającej. Urząd ten sprawował do kwietnia 1780. Dzięki temu król miał pełną kontrolę nad całą polską korespondencją dyplomatyczną. Członek konfederacji Andrzeja Mokronowskiego w 1776 roku i poseł na sejm 1776 roku z ziemi zakroczymskiej[7]. Na sejm w październiku 1778 był posłem z ziemi liwskiej otrzymał wówczas Order Orła Białego. Na parę miesięcy przed śmiercią chorował i nie mógł wypełniać swych obowiązków urzędowych. Zmarł w Warszawie.
Adam Naruszewicz napisał wiersz Na pogrzebie Jacka Ogrodzkiego sekretarza wielkiego koronnego, Jacek Przybylski Wiersz żałobny na śmierć Jacka Ogrodzkiego.
Bibliografia
- Biografia w iPSB
- Aleksander Czaja, Między tronem, buławą, a dworem petersburskim. Z dziejów Rady Nieustającej 1786-1789, indeks osób opracowała Anna Kazimierska-Czaja Warszawa 1988
Przypisy
- ↑ Urzędnicy centralni i nadworni Polski XIV-XVIII wieku, Kórnik 1992, s. 100.
- ↑ Maria Rymszyna, Gabinet Stanisława Augusta Poniatowskiego, Warszawa 1962, s. 185.
- ↑ Konfederacya Generalna Koronna Po doszłym Seymie Convocationis Zaczęta w Warszawie Dnia 23. Czerwca Roku Pańskiego 1764. Ręką J. O. Xcia Jmci Prymasa Korony Polskiey [...] Stwierdzona, s. 6.
- ↑ Zbigniew Dunin-Wilczyński, Order Świętego Stanisława, Warszawa 2006, s. 177.
- ↑ Dyaryusz seymu walnego ordynaryinego odprawionego w Warszawie roku 1766 ..., brak paginacji
- ↑ Носов Б. В. Установление российского господства в Речи Посполитой. 1756–1768 гг. Moskwa, 2004, s. 667.
- ↑ Volumina Legum, t. VIII, Petersburg 1860, s. 528.
