Jadwiga Łokkaj

Jadwiga Łokkaj

Data i miejsce urodzenia	10 października 1920 Drohobycz
Data i miejsce śmierci	10 sierpnia 2008 Warszawa
Posłanka na Sejm PRL VII i VIII kadencji
Okres	od 1976 do 1985
Przynależność polityczna	Polska Zjednoczona Partia Robotnicza
Odznaczenia

Jadwiga Brygida Łokkaj z domu Diug (ur. 10 października 1920 w Drohobyczu, zm. 10 sierpnia 2008 w Warszawie) – działaczka PZPR, oficer WP, wieloletnia członkini najwyższych władz PRL.

Córka Stanisława^[1]. W latach 1940–1942 robotnica w Kołchozie „Nowyj Put” w miejscowości Sosna w Związku Radzieckim, w okresie 1942–1943 kierownik działu „Rajpotrebsojuz” w miejscowości Burowaje. W 1943 wstąpiła do formowanego na terytorium Związku Radzieckiego Wojska Polskiego. W latach 1943–1946 szef kancelarii sztabu dywizji Wojska Polskiego. Od 1947 pracowała w spółdzielczości: w okresie 1947–1948 pracownik umysłowy Związku Rewizyjnego Spółdzielni RP w Lublinie, w latach 1948–1952 dyrektor biura w Centrali Rolniczych Spółdzielni „Samopomoc Chłopska” w Warszawie, w okresie 1952–1970 kierownik działu kadr, członek zarządu w Związku Spółdzielni Spożywców „Społem” w Warszawie, w latach 1970–1972 wiceprezes zarządu Centralnego Związku Spółdzielni Spożywców „Społem” w Warszawie, a w latach 1972–1981 przewodnicząca Centralnego Związku Spółdzielni Spożywców „Społem”.

W latach 1975–1981 wiceminister rynku wewnętrznego i usług – I zastępca ministra. Posłanka na Sejm PRL VII i VIII kadencji (1976–1985). Członkini KC PZPR w latach 1975–1981.

Działaczka Związku Bojowników o Wolność i Demokrację, była m.in. wiceprezesem Zarządu Głównego tej organizacji w latach 1974–1985. Była również wiceprzewodniczącą Krajowej Rady Kobiet Polskich przy Ogólnopolskim Komitecie Frontu Jedności Narodu. W latach 1974–1983 wiceprzewodnicząca Zarządu Głównego Towarzystwa Przyjaźni Polsko-Radzieckiej. W 1983 wybrana w skład Krajowej Rady TPPR.

Pełniła również funkcję prezesa Polsko-Polonijnej Izby Przemysłowo-Handlowej Interpolcom. Członek Rady Nadzorczej Expolco Holding SA. Członek honorowy Klubu Polskiej Rady Biznesu.

Została pochowana na wojskowych Powązkach (kwatera C4-tuje-3)^[2].

Posiadała m.in. następujące ordery i odznaczenia:^[3]

• Order Sztandaru Pracy I klasy^[4]
• Order Sztandaru Pracy II klasy^[4]
• Krzyż Komandorski Orderu Odrodzenia Polski
• Krzyż Srebrny Orderu Virtuti Militari
• Złoty Krzyż Zasługi
• Srebrny Krzyż Zasługi (1954)^[5]
• Srebrny Medal „Zasłużonym na Polu Chwały”
• Brązowy Medal „Zasłużonym na Polu Chwały”
• Medal 10-lecia Polski Ludowej (1955)^[6]
• Medal 30-lecia Polski Ludowej (1974)
• Medal 40-lecia Polski Ludowej (1984)
• Medal za Warszawę 1939–1945
• Medal za Odrę, Nysę, Bałtyk
• Medal „Za udział w walkach o Berlin”
• Odznaka Kościuszkowska
• Odznaka Grunwaldzka
• Krzyż Bitwy pod Lenino
• Medal „Zasłużony Działacz Towarzystwa Przyjaźni Polsko-Radzieckiej” (1989)^[7]
• Złota odznaka honorowa „Za Zasługi dla Warszawy” (1965)^[8]
• Złota odznaka „Za pracę społeczną dla miasta Krakowa” (1965)^[9]
• Odznaka honorowa „Za zasługi w rozwoju województwa koszalińskiego” (1969)^[10]
• Honorowa Odznaka Miasta Łodzi (1978)^[11]
• Srebrny Medal „Za Odwagę” (ZSRR)
• Medal „Za wyzwolenie Warszawy” (ZSRR)
• Medalem za Zwycięstwo nad Niemcami (ZSRR)
• Medal jubileuszowy „Trzydziestolecia zwycięstwa w Wielkiej Wojnie Ojczyźnianej 1941–1945” (ZSRR, 1975)
• Medal jubileuszowy „Czterdziestolecia zwycięstwa w Wielkiej Wojnie Ojczyźnianej 1941–1945” (ZSRR, 1985)
• wiele innych odznaczeń ministerialnych, organizacyjnych, regionalnych i zagranicznych

• J. Stroynowski, ed., Who is who in the Socialist countries of Europe: a biographical encyclopedia of more than 12,600 leading personalities in Albania, Bulgaria, Czechoslovakia, German Democratic Republic, Hungary, Poland, Romania, Yugoslavia 1989, 1989;
• T. Mołdawa, Ludzie władzy 1944–1991, Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa 1991;
• V Kongres ZBoWiD Warszawa 8–9 maja 1974, Książka i Wiedza, Warszawa 1976;
• VII Kongres ZBoWiD", Wydawnictwo ZG ZBoWiD, Warszawa 1985;
• Nekrolog w „Gazecie Stołecznej”, 13 sierpnia 2008, s. 10.