W 1969 ukończył studia z zakresu historii sztuki na Uniwersytecie im. Adama Mickiewicza w Poznaniu. Od 1973 pracował w Instytucie Historii Sztuki UAM. Tam w 1975 obronił pracę doktorską, w 1988 uzyskał stopień doktora habilitowanego, w 1995 stanowisko profesora nadzwyczajnego[1]. Jego rozprawa habilitacyjna dotyczyła architektury Poznania w latach 1890–1918. W Instytucie Historii Sztuki kierował Zakładem Historii Sztuki Nowożytnej. Specjalizował się w nowożytnej architekturze rezydencjonalnej.
Architektura Poznania w latach 1890–1918, Poznań 1991,
Dwory i pałace w Wielkim Księstwie Poznańskim, Międzychód 1992,
Dwory i pałace Wielkopolski, Poznań 2000,
Secesja w architekturze Poznania, Poznań 2002,
Ratusz poznański, Poznań 2003.
Akademia Lubrańskiego Pomnik wielkopolskiej kultury i nauki, 2007
Zespół willi miejskich przy ulicy Mickiewicza, 2010
Pałac Górków w Poznaniu, Poznań 2016
Secesja w Poznaniu, Poznań 2016
Dwór dla dzieci, 2017
Redaktor naukowy serii: "Dawne budownictwo folwarczne" pod tytułem "Majątki Wielkopolskie" w ramach której przygotowano i wydano 9 tomów katalogu budownictwa folwarcznego z terenu powiatów: gostyński-1994, pleszewski-1994, ostrowski-1996, leszczyński-1996, kościański-1998, kaliski-2000, śremski-2002, miasto Poznań-2004
Prace konserwatorskie i badania
realizacja konserwatorska odbudowy (częściowej) zamku w Sierakowie,