Jed Allan
Jed Allan w serialu „Lassie” (1969)
|
| Imię i nazwisko
|
Jed Allan Brown
|
| Data i miejsce urodzenia
|
1 marca 1935
Nowy Jork
|
| Data i miejsce śmierci
|
9 marca 2019
Palm Desert
|
| Zawód
|
aktor
|
| Współmałżonek
|
Toby Brown
(1958–2001; jej śmierć)
|
| Lata aktywności
|
1963–2019
|
Jed Allan Brown[1] (ur. 1 marca 1935 w Nowym Jorku, zm. 9 marca 2019 w Palm Desert[2]) – amerykański aktor telewizyjny.
Życiorys
Wczesne lata
Urodził się w Nowym Jorku[3] jako syn Celii i Nathana Brownów. Jego dziadkowie byli żydowskimi imigrantami z Rosji. Wychowywał się w nowojorskim Bronksie[4]. Początkowo, podobnie jak jego ojciec, chciał zostać zawodowym muzykiem[5]. Ze względu na swój wzrost (191 cm)[6], miał możliwość rozpocząć zawodową karierę sportową[4].
W college’u chciał być DJ-em, kiedy nauczyciel zachęcił go do występu w przedstawieniu[7]. W końcu zdobył dyplom na wydziale teatralnym na University of Washington[8] w stanie Waszyngton[9]. Po studiach zaczął brać udział w sesjach zdjęciowych i przesłuchaniach[7]. Był także spikerem radiowym[8].
Kariera
W 1958 założył teatr w Waszyngtonie. W 1961 powrócił do Nowego Jorku i wystąpił w kilku produkcjach na Broadwayu, w tym Viva Madison Avenue! (1960), All American (1962), Boso w parku (1963), Oliver! (1963)[10] i The Paisley Convertible (1967)[11].
W 1963 trafił na szklany ekran jako Edward L. Quartermaine w operze mydlanej ABC Szpital miejski (General Hospital). W 1968 zadebiutował na kinowym ekranie w roli Petera Costigana w dramacie sensacyjnym Johna Sturgesa Stacja arktyczna Zebra (Ice Station Zebra) wg powieści Alistaira MacLeana u boku Rocka Hudsona i Ernesta Borgnine.
W 1971 został zatrudniony do roli Dona Craiga w operze mydlanej NBC Dni naszego życia (Days of Our Lives), za którą w 1978 i 1979 zdobył nagrodę Soapy oraz w 1979 był nominowany do Daytime Emmy. Od 8 stycznia 1986 do 15 stycznia 1993 grał postać C.C. Capwella w operze mydlanej NBC Santa Barbara[12]. W operze mydlanej dla młodzieży Fox Beverly Hills, 90210 (1994–1999) wystąpił jako Rush Sanders, ojciec Steve’a (Ian Ziering)[13]. I chociaż w ogóle nie był kucharzem, nakręcił z wielkim sukcesem i wydał swój własny film dokumentalny Cookin'-Fun[14].
28 listopada 2004 ukazała się jego autobiografia Please, Spell the Name Right (wyd. Hardcover)[15][16].
Życie prywatne
21 września 1958 ożenił się z dekoratorką wnętrz Toby Brown[17]. Mieli trzech synów: Mitcha (ur. 23 grudnia 1960), który został aktorem, Deana (ur. 1963), prawnika, i Ricka (ur. 1966), pisarza[5]. W 1967 opuścił Wschodnie Wybrzeże i udał się do Hollywood. W 1981 kupił dom Clarka Gable’a Windy Gable i mieszkał tam przez wiele lat[14], zanim na początku lat 90. przeniósł się do nowego domu do Palm Desert, na wschód od Los Angeles[7]. Mimo intensywnego życia, znalazł czas na swoje hobby: muzykę (fortepian i banjo), podróże, golf i żeglarstwo. W 2001 zmarła jego żona[18].
Zmarł 9 marca 2019 w swoim domu w Palm Desert w wieku 84 lat[19].
Filmografia
Przypisy
Linki zewnętrzne
