Pochodzi z rodziny o korzeniach niemieckich[1]. Miał młodszą siostrę Laurie (zm. 2012)[2]. Od młodości był zafascynowany kulturą rosyjską[1].
Został ochrzczony w Kościele Episkopalnym. W 1978 przeszedł na prawosławie w cerkwi w San Diego, będąc studentem na Uniwersytecie Kalifornijskim (studiował antropologię[3]). Motywacją dla zmiany wyznania była decyzja jego Kościoła o dopuszczeniu kobiet do przyjmowania święceń kapłańskich[1]. W 1985 ukończył seminarium duchowne św. Włodzimierza w Crestwood, w 1988 został magistrem teologii (specjalność: dogmatyka)[4]. Rozpoczął studia doktoranckie na uniwersytecie Berkeley, lecz przerwał je, by wyjechać do Rosji i zapoznać się duchowością tamtejszych klasztorów prawosławnych. Początkowo mieszkał w Moskwie i pracował w piśmie Russkij Pałomnik, następnie zaś wstąpił jako posłusznik do monasteru Wałaam[4]. W 1994 otrzymał kolejno święcenia diakońskie i kapłańskie[4]. Wrócił do Stanów Zjednoczonych, gdzie w 1995 złożył śluby zakonne w monasterze św. Tichona w South Canaan. Wstąpił do zakonu za radą mnicha Cyryla z monasteru Wałaam, rezygnując ze wcześniejszych planów wstąpienia w związek małżeński[1].
W tym samym roku miała miejsce jego chirotonia na biskupa pomocniczego diecezji Południa. 1 listopada 2008 został wyświęcony na biskupa Fort Worth. 12 listopada 2008 wybrany przez Synod biskupów Kościoła Prawosławnego w Ameryce jego nowym zwierzchnikiem, po ustąpienia metropolity Hermana w związku ze skandalem finansowym w Kościele. Obejmując urząd, metropolita Jonasz zapowiedział gruntowną reformę Kościoła[1].
W 2009 metropolita skrytykował stanowisko Patriarchatu Konstantynopolitańskiego w kwestii organizacji Kościoła prawosławnego w Stanach Zjednoczonych, określając patriarchat jako „zdominowany przez islam”. Z wypowiedzi tej następnie wycofał się[1]. Jest również zdecydowanym przeciwnikiem legalizacji związków homoseksualnych i aborcji, opowiadał się za szerszą aktywnością społeczną Kościoła[1].
W lutym 2011 metropolita udał się na dwumiesięczny urlop, rezygnując równocześnie z funkcji locum tenensdiecezji Południa i diecezji Środkowego Zachodu. Swoje zadania przekazał tymczasowo najstarszemu z hierarchów, arcybiskupowi Detroit Natanielowi[6]. Wydarzenie to było wynikiem sporu z Synodem Kościoła[1]. W maju 2011 powrócił do wykonywania obowiązków[7]. 9 lipca 2012 metropolita Jonasz złożył na ręce Synodu Kościoła swoją rezygnację z urzędu jego zwierzchnika. Stwierdził, iż już wcześniej zrozumiał, że nie posiada cech niezbędnych do kierowania Kościołem i poprosił o wyznaczenie mu innej katedry biskupiej[8]. Synod przyjął jego rezygnację i przeniósł go w stan spoczynku[9].
↑ abcdJ.J.CharkiewiczJ.J., M.M.WaszczukM.M., M.M.KalinaM.M., Intronizacja metropolity całej Ameryki i Kanady Jonasza, „Wiadomości Polskiego Autokefalicznego Kościoła Prawosławnego” (2 (231)), s. 6, ISSN0239-4499.