Joseph Hubert Reinkens (ur. 1 marca 1821 w Burtscheid k. Akwizgranu , zm. w 4 stycznia 1896 w Bonn ) – duchowny, znawca historii Kościoła, klasyk literatury starokatolickiej, pierwszy biskup Kościoła Starokatolickiego w Niemczech .
Gimnazjum ukończył w Akwizgranie, potem (1844 –1847 ) studiował w Bonn teologię i filozofię . Święcenia kapłańskie z rąk arcybiskupa Johannesa Geissela otrzymał w Kolonii w 1848 , rok później w Monachium uzyskał stopień doktora teologii. Habilitował się w 1850 we Wrocławiu , po czym w 1853 mianowano go na Uniwersytecie Wrocławskim profesorem nadzwyczajnym. W tym samym czasie rozpoczął działalność jako kaznodzieja we wrocławskiej katedrze , pozostawał nim do 1858 . W 1857 został profesorem zwyczajnym historii Kościoła i przejął katedrę teologii na Uniwersytecie po J. Ignazu Ritterze .
W konflikcie z biskupem Heinrichem Försterem poparł w 1860 swego przyjaciela Johanna B. Baltzera . Naraził się też wrocławskiemu klerowi wygłoszoną opinią o braku zainteresowań naukowych w tym środowisku.
W 1866 został rektorem Uniwersytetu Wrocławskiego; w 1867 otrzymał od rządu pruskiego propozycję objęcia stanowiska biskupa w Limburgu , ale kandydatury tej nie zaakceptował Watykan . Sprzeciwiał się uchwałom I Soboru Watykańskiego , w szczególności dogmatowi o nieomylności papieża , za co został ekskomunikowany 20 listopada 1870 .
W 1871 został doktorem honoris causa na uniwersytecie w Lipsku . Jako współzałożyciel Kościoła Starokatolickiego w Niemczech w roku 1873 został przez pierwszy starokatolicki synod niemiecki w Bonn wybrany na biskupa. Od biskupa Hermanusa Heykampa z Deventer J.H. Reinkens otrzymał sakrę biskupią w Rotterdamie .
Bibliografia
