Share to: share facebook share twitter share wa share telegram print page

José Madrazo

José de Madrazo
Ilustracja
Autoportret, ok. 1840, Muzeum Prado
Data i miejsce urodzenia

22 kwietnia 1781
Madryt

Data i miejsce śmierci

8 maja 1859
Madryt

Narodowość

hiszpańska

Dziedzina sztuki

malarstwo, portret

Epoka

neoklasycyzm, barok

Multimedia w Wikimedia Commons

José de Madrazo y Agudo (ur. 22 kwietnia 1781 w Madrycie, zm. 8 maja 1859 tamże) − hiszpański malarz neoklasyczny[1] i barokowy.

Ojciec artystów Federica, Pedra i Luisa Madrazo oraz dziadek Raimunda i Ricarda Madrazo.

Studiował w Królewskiej Akademii Sztuk Pięknych św. Ferdynanda pod okiem Gregorio Ferro, który wprowadził go do technik malarskich Antona Raphaela Mengsa. Od 1803 r. studiował w Paryżu, gdzie zgłębił techniki neoklasyczne i zaprzyjaźnił się z francuskim malarzem Dominiquiem Ingresem[2].

Otrzymał stypendium na wyjazd do Rzymu, gdzie uzupełnił swoją artystyczną edukację. Uznanie zyskał jego czysto neoklasyczny obraz La muerte de Viriato[1] namalowany w czasie, kiedy studiował w Akademii Świętego Łukasza.

W czasie wojny niepodległościowej przeciwko Bonaparte Madrazo opowiedział się przeciwko zwierzchnictwu Józefa Bonaparte w Hiszpanii. Razem z innym hiszpańskimi artystami przebywającymi w Rzymie został aresztowany i osadzony w więzieniu Castillo Sant'Angelo, a następnie w ambasadzie Hiszpanii. W areszcie poznał królów Hiszpanii Karola IV i Marię Ludwikę, którzy w tym czasie byli więźniami cesarza[2].

2 września 1809 r. ożenił się z Izabelą Kuntz Valentini, córką polskiego malarza Tadeusza Kuntze.

W 1813 r. został mianowany nadwornym malarzem Karola IV. W 1823 r. został dyrektorem Królewskiej Akademii Sztuk Pięknych św. Ferdynanda, a następnie kierował Muzeum Prado[2].

Dzieła

Malował obrazy o tematyce religijnej i historycznej, razem z José Aparicio zainicjował nurt historyczno-patriotyczny. Ostatecznie porzucił tematykę historyczną interesując się romantyzmem.

  • Jesús en casa de Anás (1803)
  • Jesús ante el Sumo Sacerdote (1805)
  • La muerte de Viriato (1814, Muzeum Prado)
  • La muerte de Lucrecia
  • El Amor Divino y el Amor Profano (1813, Muzeum Prado)
  • La aurora (1819)
  • El crepúsculo (1819)
  • Retrato de Fernando VII, a caballo (1821)
  • Sagrada Familia (1839)
  • Autorretrato (hacia 1840)
  • Tomás Cortina, consultor general de la Casa Real y Patrimonio (1851, Muzeum w Jaén)

Galeria

Śmierć Wiriatusa, 1814
Portret Marii Sandalia de Acebal y Arratia, 1820
Jezus w domu Annasza, 1803
Obrazy pędzla José Madrazo

Przypisy

  1. ↑ a b Ana María Preckler: Historia Del Arte Universal De Los Siglos XIX y XX, Tom I. Madryt: Editorial Complutense, 2003, s. 107. ISBN 84-7491-705-0.
  2. ↑ a b c María Eálo de Sá: José de Madrazo: Primer Pintor Neoclásico de España: En Su Bicentenario 1781-1981. Ayuntamiento de Santander, 1981.
Kembali kehalaman sebelumnya