Był synem Wilhelma i Anny Succo. Rodzice pochodzili z Darłowa, skąd przybyli do Miastka. Wilhelm Franz był lekarzem powiatowym, który odpowiadał również za stan sanitarny na podległym sobie terenie. Ojciec zmarł, gdy Julius miał siedemnaście lat. Po ukończeniu szkoły w rodzinnym mieście rozpoczął studia astronomiczne i matematyczne na Uniwersytecie w Greifswaldzie, które kontynuował w Halle i Berlinie. Studia ukończył w 1872, pisząc pracę doktorską o funkcjonowaniu wahadła Foucaulta.
Praca naukowa
Podczas pobytu w Berlinie pracował w Astronomicznym Instytucie Obliczeniowym. Przez trzy lata przebywał w Szwajcarii, gdzie rozwijał się naukowo w obserwatorium astronomicznym w Neuchâtel, uzyskując habilitację. Przez kolejne dwie dekady związał się z Katedrą Astronomii uniwersytetu w Królewcu. Wyspecjalizował się w pomiarach heliometrycznych – odległościach kątowych między poszczególnymi gwiazdami. Skupił się zwłaszcza na układzie podwójnym 61 Cygni, który złożony jest z dwóch gwiazd w gwiazdozbiorze Łabędzia.
W 1882 został szefem niemieckiej ekspedycji astronomicznej, która została wysłana do Karoliny Północnej. Kilkumiesięczna ekspedycja polegała na obserwacji tranzytu Wenus.
Twórca map księżycowych
Zasłynął jako badacz Księżyca i stał się jednym z twórców selenografii. Stał się autorytetem w swojej dziedzinie, pozostawił wiele szczegółowych opisów poszczególnych kraterów. W 1897 objął stanowisko szefa Katedry Astronomii Uniwersytetu Wrocławskiego, gdzie kierował uniwersyteckim obserwatorium astronomicznym.
Na jego cześć jeden z kraterów Księżyca otrzymał w 1935 nazwę Franz[1].
Wybrane publikacje
Die Konstanten der physischen Libration des Mondes, 1889.
Die Figur des Mondes, 1899.
Der Mond, 1906.
Die Randlandschaften des Mondes, 1913.
Przypisy
↑Franz on Moon. [w:] Gazetteer of Planetary Nomenclature [on-line]. IAU, USGS Astrogeology Science Center, NASA. [dostęp 2016-11-08]. (ang.).
.jpg)