Share to: share facebook share twitter share wa share telegram print page

Kalidasa

Śakuntala.
Malował Raja Ravi Varma.
Śakuntala pisze do Duszjanty.
Malował Raja Ravi Varma.
Śakuntala.
Malował Raja Ravi Varma.

Kalidasa (skr. कालिदास, trl. Kālidāsa, "sługa Kali") – indyjski poeta i dramaturg z epoki klasycznego sanskrytu.

Życie

Trudno dokładnie określić, kiedy tworzył, najprawdopodobniej jednak w okresie imperium Guptów, w IV, V[1] lub VI wieku n.e. (mógł być poetą na dworze Ćandragupty II[2]). Jego sztuki i poezja opierały się przede wszystkim na indyjskiej mitologii i filozofii.

Znaczenie

W literaturze sanskrytu zajmuje podobne miejsce jak William Szekspir w literaturze angielskiej. Sława spowodowała, że przypisywano mu też dzieła (ok. 30), których autorem pewnie nie był, takie jak Nālodaya i Śrutabodha. Badacze uważają obecnie, że te utwory napisali inni pisarze o takim samym imieniu - Kālidāsa.

Dzieła

Jest autorem dzieł:

  • lirycznych:
    • Meghadūta (Obłok posłańcem)[1]
    • Ṛtusaṃhāra (Opis pór roku) - autor domniemany, brak jednoznacznych dowodów potwierdzających jego autorstwo
  • epickich:
    • Raghuvaṃśa (Ród Raghów)
    • Kumārasambhava (Narodziny boga Kumāry)
  • dramatycznych:
    • Abhijñānaśākuntalam (Rozpoznanie Śiakuntali), zwane też: Abhijñāśākuntala lub Śākuntala
    • Mālavikāgnimitram (Mālavikā i Agnimitra)
    • Vikramorvaśi (Vikrama i Urvaśi)

Przekłady na język polski

Na język polski przełożono z oryginału Śākuntalę (Kalidasa, Siakuntala, przełożył Stanisław Schayer: Ossolineum 1957, Biblioteka Narodowa II:111, z obszernym wstępem; wcześniejsze wojenne wydanie: Budapeszt 1941) oraz Maghadutę (Joanna Sachse, na łamach Przeglądu Orientalistycznego, ok. 1980). Fragmenty dzieł w przekładzie Stanisława Schayera znaleźć można także w Wielkiej literaturze powszechnej, wydawca Trzaska, Evert i Michalski, Warszawa (ok. 1930), t. I, s. 115-226; a w przekładzie Juliana A. Święcickiego w Historyi literatury powszechnej w monografijach, Warszawa 1901, t. IV, s. 290-301.

Przypisy

  1. a b Lidia Sudyka, Meghadūta, czyli niezwykłe losy pewnego poematu, [w:] Lidia Sudyka, Teresa Miążek Mariola Pigoniowa (red.), Wokół Meghaduty: nieprzerwana nić literackiej kultury sanskrytu, Uniwersytet Jagielloński, 2014, s. 8, ISBN 978-83-7638-530-3.
  2. Lidia Szczepanik, Sanskryckie poematy dūtakāvya. Rys historyczny gatunku, [w:] Lidia Sudyka, Teresa Miążek Mariola Pigoniowa (red.), Wokół Meghaduty: nieprzerwana nić literackiej kultury sanskrytu, Uniwersytet Jagielloński, 2014, s. 17, ISBN 978-83-7638-530-3.


Linki zewnętrzne

Kembali kehalaman sebelumnya