Kalidasa (skr. कालिदास, trl. Kālidāsa, "sługa Kali") – indyjski poeta i dramaturg z epoki klasycznego sanskrytu.
Życie
Trudno dokładnie określić, kiedy tworzył, najprawdopodobniej jednak w okresie imperium Guptów, w IV, V[1] lub VI wieku n.e. (mógł być poetą na dworze Ćandragupty II[2]). Jego sztuki i poezja opierały się przede wszystkim na indyjskiejmitologii i filozofii.
Znaczenie
W literaturze sanskrytu zajmuje podobne miejsce jak William Szekspir w literaturze angielskiej. Sława spowodowała, że przypisywano mu też dzieła (ok. 30), których autorem pewnie nie był, takie jak Nālodaya i Śrutabodha. Badacze uważają obecnie, że te utwory napisali inni pisarze o takim samym imieniu - Kālidāsa.
Ṛtusaṃhāra (Opis pór roku) - autor domniemany, brak jednoznacznych dowodów potwierdzających jego autorstwo
epickich:
Raghuvaṃśa (Ród Raghów)
Kumārasambhava (Narodziny boga Kumāry)
dramatycznych:
Abhijñānaśākuntalam (Rozpoznanie Śiakuntali), zwane też: Abhijñāśākuntala lub Śākuntala
Mālavikāgnimitram (Mālavikā i Agnimitra)
Vikramorvaśi (Vikrama i Urvaśi)
Przekłady na język polski
Na język polski przełożono z oryginału Śākuntalę (Kalidasa, Siakuntala, przełożył Stanisław Schayer: Ossolineum 1957, Biblioteka Narodowa II:111, z obszernym wstępem; wcześniejsze wojenne wydanie: Budapeszt 1941) oraz Maghadutę (Joanna Sachse, na łamach Przeglądu Orientalistycznego, ok. 1980). Fragmenty dzieł w przekładzie Stanisława Schayera znaleźć można także w Wielkiej literaturze powszechnej, wydawca Trzaska, Evert i Michalski, Warszawa (ok. 1930), t. I, s. 115-226; a w przekładzie Juliana A. Święcickiego w Historyi literatury powszechnej w monografijach, Warszawa 1901, t. IV, s. 290-301.
Przypisy
↑ abLidiaL.SudykaLidiaL., Meghadūta, czyli niezwykłe losy pewnego poematu, [w:] LidiaL.Sudyka, Teresa MiążekT.M.Mariola Pigoniowa (red.), Wokół Meghaduty: nieprzerwana nić literackiej kultury sanskrytu, Uniwersytet Jagielloński, 2014, s. 8, ISBN 978-83-7638-530-3.
↑LidiaL.SzczepanikLidiaL., Sanskryckie poematy dūtakāvya. Rys historyczny gatunku, [w:] LidiaL.Sudyka, Teresa MiążekT.M.Mariola Pigoniowa (red.), Wokół Meghaduty: nieprzerwana nić literackiej kultury sanskrytu, Uniwersytet Jagielloński, 2014, s. 17, ISBN 978-83-7638-530-3.