Jego malarstwo miało źródła w twórczości dzieci, inspirowane było też sztuką Pabla Picassa. Malował kolorowe, zdeformowane postacie, akty i portrety, a także zwierzęta. Przedstawione sylwetki podkreślał schematyczny, świadomie prymitywizowany rysunek. W latach 50. jego malarstwo zmierzało ku brutalizacji formy[1], akcentowaniu efektów faktury i agresywnym zestawieniem barw. Największe uznanie przyniosły mu obrazy malowane z gestu, intuicyjnie i spontanicznie, zaliczane przez krytyków do abstrakcyjnego ekspresjonizmu[1].
Appel zajmował się również ceramiką, rzeźbą w drewnie, grafiką, projektował też witraże. W 1976 zrealizował w Peru monumentalny fresk w imię filozofii sztuki kolektywnej grupy Cobra. Później stworzył grupę rzeźb zatytułowaną Cyrk Appela.
↑ abcTomaszT.RudominoTomaszT., Mały leksykon sztuk współczesnej, Warszawa: Wydawnictwo Collage, 1990, s. 21, ISBN 83-900035-0-3(pol.).
Bibliografia
Der Machtwille der Planeten / Ich bin der Planet / Du bist der Planet / Wir sind die Planeten. Gedichte aus den Jahren 1941-1996. Bern – Berlin: Verlag Gachnang & Springer, 2000.