W latach 1834–1875 był profesorem na uniwersytecie w Wiedniu. Od 1848 był także członkiem Wiedeńskiej Akademii Nauk. W trakcie swojej kariery dokonał około 30 tysięcy sekcji zwłok. Uważał, że choroby powodują zmiany we krwi, a podtrzymywanie sił chorego pomaga w ich zwalczeniu. W 1856 opisał miażdżycę naczyń tętniczych jako proces prowadzący do zakrzepicy i zwężenia tętnic. Opisał zespół wad wrodzonych u kobiet.
