Karol Michalski, ps. Karol, Karol Złoch[1] (ur. 4 listopada 1875 w Warszawie, zm. 1939[2]) – major piechoty Wojska Polskiego, działacz niepodległościowy, kawaler Orderu Virtuti Militari.
Życiorys
Urodził się 4 listopada 1875 w Warszawie, w rodzinie Klemensa (1851–1929) i Marii z d. Madrui (1849–1933)[2][3][1]. Był starszym bratem Witalisa (1884–1968) i Kazimierza Macieja (1886–1935), inżyniera, działacza niepodległościowego, kapitana piechoty[2][4]. Ukończył średnią szkołę techniczną w Warszawie (1893). Przed I wojną światową był członkiem Polskich Drużyn Strzeleckich.
W 1914, po wybuchu wojny, wstąpił do Legionów Polskich. Służył w oddziale skautów i 6. kompanii 6 pułku piechoty[5]. Był komisarzem Polskiej Organizacji Narodowej w 1914[6]. 25 października 1915 w bitwie pod Kuklami został ciężko ranny (przestrzał lewego płuca)[3][7]. 11 listopada 1915 awansował na chorążego, a 1 listopada 1916 na podporucznika piechoty[8]. Od 6 kwietnia do 4 czerwca 1917 pełnił służbę w Krajowym Inspektoracie Zaciągu w Piotrkowie. 12 października 1918 Rada Regencyjna zatwierdziła go w stopniu porucznika[9][10].
W listopadzie 1918 został przyjęty do Wojska Polskiego. 6 listopada 1919 został przeniesiony z Dowództwa Okręgu Generalnego Warszawa do Dowództwa Frontu Południowo-Zachodniego[11][10]. 1 grudnia 1919 został mianowany z dniem 1 grudnia 1919 kapitanem w piechocie[12][10]. W 1920, w czasie wojny z bolszewikami, walczył w szeregach 21 pułku piechoty[3].
3 maja 1922 został zweryfikowany w stopniu majora ze starszeństwem z 1 czerwca 1919 i 397. lokatą w korpusie oficerów piechoty)[13]. W latach 1921–1924 był kierownikiem referatu w Oddziale V Sztabu Generalnego w Warszawie, pozostając oficerem nadetatowym 21 pułku piechoty w Warszawie[14][15][16]. W maju 1927 został przydzielony z 21 pp do Dowództwa Okręgu Korpusu Nr I na stanowisko kierownika kancelarii[17]. Z dniem 31 marca 1928 został przeniesiony w stan spoczynku[18][19][10].
Od 1930 pracował w Powiatowej Kasie Chorych w Międzychodzie, od 15 lutego 1931 w Kasie Chorych w Żyrardowie, w 1933 na stanowisku dyrektora[3]. Był członkiem PPS oraz NZR, w zarządzie którego zasiadał od 1909[2].
W 1934, jako oficer stanu spoczynku pozostawał w ewidencji Powiatowej Komendy Uzupełnień Grodzisk Mazowiecki. Posiadał przydział do Oficerskiej Kadry Okręgowej Nr I. Był wówczas „przewidziany do użycia w czasie wojny”[20].
Był żonaty z Zofią[1]. Ojciec Ireny Jadwigi (ur. 1901), Tomiły Janiny (ur. 1903) i Jerzego Henryka (ur. 1904)[3].
Ordery i odznaczenia
Przypisy
- ↑ a b c d Kartoteka personalno-odznaczeniowa. Wojskowe Biuro Historyczne. [dostęp 2024-09-28].
- ↑ a b c d Juliusz Sętowski: Michalski Kazimierz Maciej. Muzeum Częstochowskie. [dostęp 2024-09-27].
- ↑ a b c d e f g h i Karol Michalski. [w:] Kolekcja Orderu Wojennego Virtuti Militari, sygn. I.482.77-7396 [on-line]. Wojskowe Biuro Historyczne. [dostęp 2024-09-28].
- ↑ Rocznik Oficerski 1923 ↓, s. 204, 478.
- ↑ a b Ciastoń i in. 1939 ↓, s. 234.
- ↑ Jerzy Pająk, Z dziejów Polskiej Organizacji Narodowej (wrzesień-grudzień 1914), w: Kieleckie Studia Historyczne, t. 14, 1996, s. 106.
- ↑ IV Lista strat 1916 ↓, s. 14.
- ↑ Lista starszeństwa 1917 ↓, s. 21.
- ↑ Dz. Rozp. Kom. Wojsk. Nr 1 z 28 października 1918, poz. 6.
- ↑ a b c d Karol Michalski. [w:] Żołnierze Niepodległości [on-line]. Muzeum Józefa Piłsudskiego w Sulejówku. [dostęp 2024-09-27].
- ↑ Dz. Rozk. Wojsk. Nr 96 z 9 grudnia 1919, poz. 3942.
- ↑ Dz. Rozk. Wojsk. Nr 98 z 28 grudnia 1919, poz. 4146.
- ↑ Lista starszeństwa 1922 ↓, s. 34.
- ↑ Spis oficerów 1921 ↓, s. 83.
- ↑ Rocznik Oficerski 1923 ↓, s. 13, 185, 403.
- ↑ Rocznik Oficerski 1924 ↓, s. 13, 174, 346.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 15 z 23 maja 1927, s. 148.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 3 z 28 stycznia 1928, s. 21.
- ↑ Rocznik Oficerski 1928 ↓, s. 900.
- ↑ Rocznik Oficerski Rezerw 1934 ↓, s. 326, 842.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 3 z 11 stycznia 1923, s. 30.
- ↑ Ciastoń i in. 1939 ↓, s. 153.
- ↑ Kartoteka personalno-odznaczeniowa. Wojskowe Biuro Historyczne. [dostęp 2024-09-28].
- ↑ M.P. z 1937 r. nr 259, poz. 409.
- ↑ Kartoteka personalno-odznaczeniowa. Wojskowe Biuro Historyczne. [dostęp 2024-09-28].
- ↑ Order Odrodzenia Polski. Trzechlecie pierwszej kapituły 1921–1924. Warszawa: Prezydium Rady Ministrów, 1926, s. 35.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 40 z 22 czerwca 1923, s. 406.
- ↑ Ciastoń i in. 1939 ↓, s. 168.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 1 z 26 stycznia 1922, s. 69.
- ↑ Kartoteka personalno-odznaczeniowa. Wojskowe Biuro Historyczne. [dostęp 2024-09-28].
- ↑ Ciastoń i in. 1939 ↓, s. 198.
Bibliografia
- IV Lista strat Legionów Polskich. Piotrków: Centralny Urząd Ewidencyjny Departamentu Wojskowego NKN, 1916-01-01.
- Lista starszeństwa oficerów Legionów Polskich w dniu oddania Legionów Polskich Wojsku Polskiemu (12 kwietnia 1917). Komenda Legionów Polskich, 1917.
- Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych. [dostęp 2023-10-30].
- Spis oficerów służących czynnie w dniu 1.6.1921 r.. Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1921.
- Lista starszeństwa oficerów zawodowych. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1922.
- Rocznik Oficerski 1923. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1923.
- Rocznik Oficerski 1924. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1924.
- Rocznik Oficerski 1928. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1928.
- Rocznik Oficerski Rezerw 1934. Biuro Personalne Ministerstwa Spraw Wojskowych, 1934.
- Jan Kazimierz Ciastoń, Adam Lisiewicz, Edward Skarbek, Edward Wojciechowski: Historia 6 Pułku Piechoty Legionów Józefa Piłsudskiego. T. 1: Tradycja. Warszawa: Komenda Koła 6 Pułku Piechoty Legionów Polskich i Dowództwo 6 Pułku Piechoty Legionów Józefa Piłsudskiego, 1939.
.jpg){kind=small}
