Pochodził z Kalisza[1]. Został pracownikiem Fabryki Wagonów i Maszyn w Sanoku – Kazimierz Lipiński od początku jej istnienia w 1887[2] (będąc jedynym inżynierem w zakładzie[3]), działającej od 1894 pod nazwą Pierwsze Galicyjskie Towarzystwo Akcyjne Budowy Wagonów i Maszyn, a od 1913 jako Polskie Fabryki Maszyn i Wagonów – L. Zieleniewski (późniejsza fabryka Autosan). Na Powszechnej Wystawie Krajowej we Lwowie, podczas której sanocka fabryka prezentowała wyroby w osobnym pawilonie, w październiku 1894 otrzymał od organizatorów srebrny medal komisji wystawowej „za techniczne kierownictwo fabryki maszyn Kazimierza Lipińskiego”[4][5][6]. Od około 1902 był znawcą dla oceniania realności z większych przedsiębiorstw przemysłowych dla całego okręgu C. K. Sądzie Obwodowego w Sanoku[7].
Przebywając w Sanoku był aktywny społecznie[2]. 25 marca 1895 został gospodarzem Towarzystwa Muzyki Ochotniczej w Sanoku[8]. Zasiadł w wydziału Towarzystwa Korpusów Wakacyjnych w Sanoku[9]. Był współzałożycielem i pełnił funkcję wiceprezesa (1896) oraz prezesa wydziału Czytelni Chrześcijańskiej „Ogniwo” w Sanoku[2][10], działającego w pomieszczeniach sanockiego gimnazjum[11], zaś na początku 1907 ustąpił z funkcji z powodu postępującej choroby[12]. Udzielał się w działalności Czytelni Mieszczańskiej w Sanoku (funkcjonującej w budynku tzw. Ramerówki), w której był wybierany zastępcą prezesa 3 marca 1895[13], w styczniu 1896[14][15]. Na przełomie XIX/XX wieku był czynnym członkiem sanockiego gniazdaPolskiego Towarzystwa Gimnastycznego „Sokół”[16][17], w którym działał jako członek wydziału w 1899[18][19] do 1905[20], a także jako wiceprezes[2]. Jako przedstawiciel sanockiego „Sokoła” dnia 5 sierpnia 1897 w Krakowie uczestniczył w pogrzebie Adama Asnyka, także Kaliszanina[1]. Na przełomie XIX i XX wieku był członkiem zwyczajnym Macierzy Szkolnej dla Księstwa Cieszyńskiego[21]. Został wybrany zastępcą sędziego przysięgłego przy trybunale C. K. Sądu Obwodowego w Sanoku w 1904[22]. Udzielał się także w działaniu Towarzystwa Szkoły Ludowej[2].
W ostatnich kilku latach życia obłożnie chorował[2]. Zmarł 17 kwietnia 1914 w Sanoku w wyniku zapalenia płuc[2][23][a]. Został pochowany na cmentarzu przy ul. Rymanowskiej w Sanoku[23]. Był żonaty ze Stanisławą z domu Sulimierską[24]. Ich córką była Maria Kazimiera, urodzona 2 października 1879 w Przemyślu, od 10 sierpnia 1907 zamężna ze Stanisławem Zonerem (ur. 1880[25], urzędnikiem prywatnym fabryki wagonów w Sanoku)[24][26], zmarła 1 kwietnia 1921 na gruźlicę[27][28]. Maria Zoner została pochowana w grobie ojca, a ich nagrobek został uznany za obiekt zabytkowy i podlega ochronie prawnej[29]. Stanowi go krzyż na kamiennym cokole[30].
Uwagi
↑Inskrypcja nagrobna podała datę śmierci 14 kwietnia 1914. W parafialnej księdze zmarłych podano wiek życia Kazimierza Sulimierskiego 59 lat. W „Tygodniku Ziemi Sanockiej” podano wiek 58 lat. W inskrypcji nagrobnej podano wiek 57 lat.
↑Szematyzm Królestwa Galicyi i Lodomeryi z Wielkim Księstwem Krakowskiem na rok 1903. Lwów: 1903, s. 108. •Szematyzm Królestwa Galicyi i Lodomeryi z Wielkim Księstwem Krakowskiem na rok 1904. Lwów: 1904, s. 108. •Szematyzm Królestwa Galicyi i Lodomeryi z Wielkim Księstwem Krakowskiem na rok 1905. Lwów: 1905, s. 108. •Szematyzm Królestwa Galicyi i Lodomeryi z Wielkim Księstwem Krakowskiem na rok 1906. Lwów: 1906, s. 124. •Szematyzm Królestwa Galicyi i Lodomeryi z Wielkim Księstwem Krakowskiem na rok 1907. Lwów: 1907, s. 124. •Szematyzm Królestwa Galicyi i Lodomeryi z Wielkim Księstwem Krakowskiem na rok 1909. Lwów: 1909, s. 138. •Szematyzm Królestwa Galicyi i Lodomeryi z Wielkim Księstwem Krakowskiem na rok 1910. Lwów: 1910, s. 138. •Szematyzm Królestwa Galicyi i Lodomeryi z Wielkim Księstwem Krakowskiem na rok 1911. Lwów: 1911, s. 142.
↑Paweł Sebastiański, Bronisław Kielar: Wykazy członków Towarzystwa Gimnastycznego „Sokół” w Sanoku. W: 125 lat sanockiego „Sokoła” 1889–2014. Sanok: Towarzystwo Gimnastyczne „Sokół” w Sanoku, 2014, s. 143, 144, 146, 149. ISBN 978-83-939031-1-5.
↑Inwentarz Archiwum Historycznego Muzeum Historycznego w Sanoku. Nr teczki 341: Opis nagrobków przeznaczonych do odnowienia i przedstawiających wartość historyczną na cmentarzu przy ul. Rymanowskiej i Matejki w Sanoku. Muzeum Historyczne w Sanoku, s. 3 (R).
.jpg){kind=small}
