Data i miejsce urodzenia
|
27 maja 1942 Port-of-Spain
|
Wzrost
|
185 cm
|
Dorobek medalowy
|
|
Kent Bede Bernard (ur. 27 maja 1942 w Belmont, przedmieściu Port-of-Spain[1]) – trynidadzko-tobagijski lekkoatleta (sprinter), medalista olimpijski z 1964.
Specjalizował się w biegu na 400 metrów. Zdobył brązowy medal w sztafecie 4 × 400 metrów na igrzyskach olimpijskich w 1964 w Tokio (sztafeta Trynidadu i Tobago biegła w składzie: Edwin Skinner, Bernard, Edwin Roberts i Wendell Mottley). Na tych samych igrzyskach Bernard odpadł w półfinale biegu na 400 metrów[1]. Odpadł w ćwierćfinale biegu na tym dystansie na igrzyskach Ameryki Środkowej i Karaibów w 1966 w San Juan[2].
Zwyciężył w sztafecie 4 × 440 jardów (w składzie: Roberts, Bernard, Lennox Yearwood i Mottley) na Igrzyskach Imperium Brytyjskiego i Wspólnoty Brytyjskiej w 1966 w Kingston, a w biegu na 440 jardów zajął 2. miejsce za Mottleyem. Na kolejnych Igrzyskach Brytyjskiej Wspólnoty Narodów w 1970 w Edynburgu zdobył srebrny medal w sztafecie 4 × 400 metrów (w składzie: Ben Cayenne, Roberts, Bernard i Melville Wong Shing). W biegu na 400 metrów zajął 5. miejsce[2][3].
Zdobył brązowy medal w sztafecie 4 × 400 metrów (w składzie: Bernard, Trevor James, Cayenne i Roberts) na igrzyskach panamerykańskich w 1971 w Cali, a w biegu na 400 metrów zajął 7. miejsce[1][2].
Przypisy
Bibliografia