Kompleks żytni bardzo dobry (4) – kompleks przydatności rolniczej gleb, który obejmuje najlepsze gleby lekkie, wytworzone z piasków gliniastych mocnych całkowitych lub piasków gliniastych, które zalegają na zwięźlejszym podłożu. Gleby zawarte w tym kompleksie są glebami strukturalnymi o właściwych stosunkach wodnych i dobrze wykształconym poziomie próchnicznym. Do kompleksu żytniego bardzo dobrego należą też gleby pyłowe. Racjonalna uprawa i nawożenie tych gleb przez dłuższy czas powoduje zwiększenie ich kultury, co przekłada się na możliwość uprawy tych samych roślin co na kompleksach pszennych bardzo dobrym i dobrym. Ponadto, stosowanie poprawnej agrotechniki powoduje, że gleby kompleksu żytniego bardzo dobrego mogą przejść do wyższego kompleksu, np. pszennego dobrego, wraz z podniesieniem się klasy bonitacyjnej. Natomiast stosowanie słabego nawożenia i nieumiejętna uprawa powoduje pogorszenie właściwości gleb wchodzących w skład tego kompleksu, co powoduje że opłacalna staje się uprawa żyta i ziemniaka[1].
Wieloletnie (1989-2002/03[a] r.) badania odnośnie do wpływu jakości gleby na plonowanie zbóż wykazały, że na glebie należącej do kompleksu żytniego bardzo dobrego uzyskiwano plony rzędu (w t/ha): 4,57 (pszenica jara), 4,67 (jęczmień jary), 5,89 (pszenica ozima), 5,72 (jęczmień ozimy), 5,81 (pszenżyto ozime), 4,93 (żyto ozime)[2][3][4].
Na glebie kompleksu żytniego bardzo dobrego stwierdzono wzrost plonu ziarna jęczmienia jarego wraz ze zwiększeniem gęstości siewu. Według wieloletnich badań (1978-2011 r.) dla gęstości siewu 240, 310 i 380 ziaren/m² jęczmień plonował odpowiednio 3,72, 3,94 i 4,04 t/ha[5].
Uwagi
- ↑ Do roku 2003 tylko rośliny jare.
Przypisy
