Kościół św. Doroty w Rzymie (wł. Chiesa di Santa Dorotea) – rzymskokatolicki kościół tytularny w Rzymie.
Świątynia jest kościołem parafialnym[1] oraz kościołem tytularnym, pełni również rolę kościoła klasztornego franciszkanów konwentualnych[2].
Lokalizacja
Kościół znajduje się w XIII Rione Rzymu – Zatybrze (Trastevere) przy Via di Santa Dorotea 23[1].
Patronka
Patronką świątyni jest św. Dorota – dziewica, która poniosła śmierć męczeńską za wiarę chrześcijańską w końcu III wieku w Cezarei Kapadockiej.
Historia
Bulla papieża Kaliksta II z 1123 roku wzmiankuje kościół w tym miejscu dedykowany św. Sylwestrowi (San Silvestro alla Porta Settimiana)[2]. W 1445 roku kościół miał dwóch patronów: św. Sylwestra i św. Dorotę[3], natomiast w 1566 roku wymieniono już tylko św. Dorotę[2]. Świątynia została przebudowana w związku z rokiem jubileuszowym 1475, a w 1500 roku trafiły do niej relikwie św. Doroty[2][4][3].
W 1727 roku zlikwidowano parafię istniejącą przy kościele, a w 1738 roku świątynię otrzymali franciszkanie konwentualni[2]. W 1750 roku kościół został rozebrany i zbudowany na nowo pod kierunkiem Giovanni Battista Nolli w latach 1750-1756[4][3].
Parafia została ponownie powołana przy kościele św. Doroty w 1824 roku[2]. Kościół odrestaurowano i ponownie konsekrowano w 1879 roku[2][3].
Architektura i sztuka
Kościół jest włączony do zabudowań klasztornych, tak że po obu stronach łączy się z budynkami, w związku z czym z ulicy jest widoczna tylko jego wklęsła fasada[2]. Dzwonnica znajduje się po prawej stronie absydy[2].
Kościół ma jedną nawę z transeptem i apsydą[3].
Sklepienie zdobią freski autorstwa Gaetano Boccheti przedstawiające historie z życia św. Doroty[4].
Marmurowy ołtarz główny znajduje się w półkolistej apsydzie[4]. Obraz w nim przedstawiający św. Dorotę i św. Sylwestra adorujących wizerunek Matki Bożej jest dziełem Michele Bucci z końca XVII wieku[2]. Wewnątrz tego malowidła umieszczono inny obraz Matkę Bożej Miłości (Madonna del Divino Amore) z ok. 1600 roku[2]. Pod ołtarzem znajdują się relikwie św. Doroty[3] Fresk w konsze apsydy, przedstawiający męczeństwo św. Doroty, jest autorstwa Gino Terreni[2].
Wnętrze kościoła, widok w kierunku ołtarza głównego
Wnętrze kościoła, widok w kierunku organów
Ołtarze boczne:
Pierwszy ołtarz po prawej stronie poświęcony jest św. Józefowi Kalasantemu, a obraz przedstawiający Objawienie św. Kajetana św. Józefowi Kalasantemu jest autorstwa Gioacchino Martorany z Palermo z 1782 roku[2].
Drugi ołtarz po prawej stronie (w ramieniu transeptu) poświęcony jest św. Antoniemu z Padwy, obraz w ołtarzu przedstawiający Matkę Bożą ukazującą się św. Antoniemu jest autorstwa Lorenzo Gramiccia z 1756 roku[2].
Trzeci ołtarz po prawej stronie poświęcony jest Niepokalanemu Poczęciu, obraz jest autorstwa Giorgio Gaspare von Prenner z Wiednia z 1763 roku[2].
Pierwszy ołtarz po lewej stronie poświęcony jest św. Józefowi z Kupertynu, obraz autorstwa Vincenzo Meucci z Florencji z 1753 roku[2].
Drugi ołtarz po lewej stronie (w ramieniu transeptu) poświęcony jest św. Franciszkowi z Asyżu, obraz z końca XVIII wieku pędzla Liborio Marmolelli przedstawia Ekstazę św. Franciszka[2].
Trzeci ołtarz po lewej stronie poświęcony jest Ukrzyżowaniu, obraz przedstawiający Ukrzyżowanie ze świętymi Rozalią, Małgorzatą z Kortony, Bonawenturą i Mikołajem jest drugim dziełem Bucciego w kościele[2].
Kardynałowie prezbiterzy
Kościół św. Doroty jest jednym z kościołów tytularnych nadawanych kardynałom-prezbiterom (Titulus Sanctae Dorotheae)[5]. Tytuł ten został ustanowiony 12 czerwca 2014 roku[5].
Przypisy
