Krystyna Panasik

Krystyna Panasik

Data i miejsce urodzenia	26 lutego 1936 Zelwa – Kresy Wschodnie
Data i miejsce śmierci	22 lutego 2012 Bydgoszcz
Narodowość	polska
Alma Mater	PWSSP w Poznaniu
Dziedzina sztuki	rzeźba, medalierstwo, malarstwo, rysunek
Multimedia w Wikimedia Commons

Krystyna Panasik (ur. 26 lutego 1936 w Zelwie na Kresach Wschodnich, od 1991 Białoruś; zm. 22 lutego 2012 w Bydgoszczy) – artystka rzeźbiarka, malarka, dziennikarka.

W ramach repatriacji przybyła do Grudziądza. Do czasu powrotu rodziców (1956) mieszkała z rodziną swego stryja. Egzamin maturalny zdała w II Liceum Ogólnokształcącym w Grudziądzu, a następnie rozpoczęła studia artystyczne.

Studiowała na Uniwersytecie Mikołaja Kopernika w Toruniu na wydziale malarstwa pod kierunkiem prof. Tymona Niesiołowskiego i prof. Stanisława Borysowskiego, w Gdańsku w PWSSP na wydziale rzeźby pod kierunkiem prof. Stanisława Horno-Popławskiego i prof. Alfreda Wiśniewskiego oraz w PWSSP w Poznaniu pod kierunkiem prof. Bazylego Wojtowicza, gdzie w 1968 r. uzyskała dyplom z wyróżnieniem^[1]. Uprawiała rzeźbę, medalierstwo, malarstwo, rysunek. W latach 1961–1963 zajmowała się dziennikarstwem.

W roku 1970 Krystyna Panasik osiadła na stałe w Bydgoszczy, wiążąc się z tamtejszym środowiskiem artystów plastyków.

Była autorką 15 wystaw indywidualnych w Polsce^[2]. Za granicą wystawiała prace m.in. w Syrii w Damaszku^[3], w Danii w Kopenhadze, w Niemczech w Norymberdze^[1][3]. Rzeźby, gwasze i rysunki autorstwa Krystyny Panasik znajdują się w galerii „ZAR” w Warszawie, BWA w Bydgoszczy, muzeum w Czerkasach (Ukraina), muzeum na Majdanku, Łazienkach Królewskich^[4], galerii „TdT” w Norymberdze oraz w zbiorach prywatnych w Polsce, w USA, Kanadzie, Australii, Austrii, Niemczech, Holandii, Francji i we Włoszech.

W 2010 wzięła ślub z nauczycielem, Marianem Kusiem^[5]. Zmarła pozostawiając męża^[6]. Pochowana została na cmentarzu komunalnym przy ul. Wiślanej w Bydgoszczy^[6].

W 2021 ustanowiono odznakę turystyczną „Znani Bydgoszczanie – Krystyna Panasik”^[7] jako trzecią odznakę z tego cyklu.

Wystawy indywidualne

• 1970 – wystawa gwaszy, KMPiK, Grudziądz

• 1972 – wystawa gwaszy, mały salon sztuki, Bydgoszcz

• 1974 – wystawa rzeźby, mały salon sztuki, Bydgoszcz

• 1974 – wystawa gwaszy kawiarnia „Pomorzanka”, Bydgoszcz

• 1975 – wystawa rzeźby, Galeria im. X. Dunikowskiego, Warszawa

• 1976 – wystawa rzeźby, KMPiK, Bydgoszcz

• 1980 – wystawa rzeźby, klub „Medyk”, Bydgoszcz

• 1993 – wystawa rzeźby, klub „Arka”, Bydgoszcz

• 1994 – wystawa gwaszy w Kolonii (Niemcy)

• 1996 – wystawa gwaszy, klub „Medyk”, Bydgoszcz

• 1998 – wystawa gwaszy, galeria „Ratusz”, Inowrocław

• 2000 – wystawa gwaszy i rzeźby, galeria BWA, Bydgoszcz

• 2001 – wystawa malarstwa i rzeźby, klub POW, Bydgoszcz

• 2005 – wystawa malarstwa i rzeźby, galeria „Nad Brdą” WSG, Bydgoszcz

• 2012 – wystawa malarstwa i rzeźby, galeria „Kantorek” BWA, Bydgoszcz

• 2013 – wystawa malarstwa i rzeźby Pro Memoria, galeria „Nad Brdą” WSG, Bydgoszcz

Udział w wystawach ogólnopolskich

• 1984 – wystawa rzeźby, galeria „ZAR”, Warszawa

• 1986 – wystawa plastyki „Salon zimowy” BWA, Radom

• 1986 – wystawa II zimowy salon rzeźby, galeria „ZAR”, Warszawa

• 1986 – wystawa „Rysunek rzeźbiarzy”, centrum rzeźby polskiej, Orońsko

• 1986 – wystawa plastyki „Przeciw wojnie”, muzeum na Majdanku

• 1987 – wystawa medalierstwa „Przeciw wojnie”, Warszawa

• 1989 – międzynarodowe triennale rzeźby portretowej, Sopot

• 1991 – I Biennale Sztuki „ARS 91”, Warszawa

Udział w wystawach środowiskowych

• 1968 – wystawa rzeźby artystów poznańskich „Merkury”, Poznań

• 1970 – wystawa rzeźby artystów poznańskich „Merkury”, Poznań

• 1984 – wystawa rzeźby i malarstwa stypendystów KPTK, galeria PSP, Bydgoszcz

• 1989 – 1993 (corocznie) bydgoskie targi sztuki, BWA, Bydgoszcz

• 1994 – II biennale sztuki bydgoskiej, BWA, Bydgoszcz

• 1996 – III biennale sztuki bydgoskiej, BWA, Bydgoszcz

• 1998 – IV biennale sztuki bydgoskiej, BWA, Bydgoszcz

Udział w plenerach i poplenerowych prezentacjach rzeźbiarskich

• 1971–1972 – plenery rzeźbiarskie w Biskupinie (zrealizowanych 10 rzeźb przestrzenny w drewnie, metalu i kamieniu)

• 1976 – I lokalny plener rzeźbiarski, Ciechocinek

• 1977 – ogólnopolski plener rzeźbiarski, Tuchola

• 1977–1978 – ogólnopolskie plenery rzeźbiarskie, Ciechocinek

• 1979 – ogólnopolski plener rzeźbiarski, Inowrocław

• 1972 – płaskorzeźba w drewnie dla ATR, Bydgoszcz

• 1974 – płaskorzeźba w drewnie dla biblioteki miejskiej, Bydgoszcz

• 1974 – rzeźba parkowa dla Spółdzielni Mieszkaniowej, Bydgoszcz

• 1976 – płaskorzeźba w drewnie dla Liceum Ogólnokształcącego w Świeciu nad Wisłą

• 1976 – obelisk poświęcony jeńcom i więźniom, którzy zginęli przy budowie i produkcji D.A.G. Fabrik Bromberg (1939-1945), Bydgoszcz

• 1978 – płaskorzeźba w drewnie dla ośrodka wczasowego w Okoninach

• 1987 – tablica pamiątkowa poświęcona kompozytorowi Zygmuntowi Moczyńskiemu, Bydgoszcz

• 1993 – pomnik Marii Konopnickiej, Bydgoszcz (brąz)

• 1995 – tablica pamiątkowa poświęcona gen. Henrykowi Dąbrowskiemu, Bydgoszcz

• 1997 – Pieta – rzeźba w drewnie, kościół garnizonowy, Bydgoszcz

• 1976 – medal pamiątkowy miasta Żnina za wkład pracy w rozwoju kultury na ziemi pałuckiej

• 1976 – nagroda z okazji XXX-lecia ZPAP w Bydgoszczy za działalność twórczą i popularyzatorską

• 1976 – medal „Plenery ziemi bydgoskiej” za działalność twórczą

• 1994 – wyróżnienie w konkursie „Australia w rysunku i grafice”

• 1995 – honorowa srebrna odznaka Towarzystwa im. Marii Konopnickiej w Warszawie

• Krystyna Panasik rzeźbiarka, [w:] JoannaJ. Grzegorzewska JoannaJ., ŁukaszŁ. Płotkowski ŁukaszŁ., ElżbietaE. Kantorek ElżbietaE., www.galeriabwa.bydgoszcz.pl, 27 kwietnia 2012 [dostęp 2022-01-15] . Brak numerów stron w książce
• MałgorzataM. Wąsacz MałgorzataM., Krystyna Panasik kochała życie i ludzi. Przypominają o niej rzeźby i pomniki w Bydgoszczy [online], Express Bydgoski, 12 marca 2022 [dostęp 2023-01-15]  (pol.).