Krzysztof Matyjaszewski (ur. 8 kwietnia 1950 w Konstantynowie Łódzkim[1]) – polsko-amerykański chemik[2] specjalizujący się w chemii polimerów, twórca nowej metody kontrolowanej polimeryzacji rodnikowej z przeniesieniem atomu – ATRP.
Życiorys
W latach 1963–1967 uczył się w liceum ogólnokształcącym w Zelowie. Studia magisterskie rozpoczął na Wydziale Chemicznym Politechniki Łódzkiej. W ich trakcie wyjechał na stypendium do Instytutu Petrochemicznego w Moskwie – tam też ukończył studia w 1973.
Po powrocie zatrudnił się w Centrum Badań Molekularnych i Makromolekularnych PAN (CBMiM PAN), gdzie w 1976 obronił pracę doktorską Makroestry, pary jonowe i wolne jony w polimeryzacji tetrahydrofuranu. Promotorem jego rozprawy doktorskiej był Stanisław Penczek. Po uzyskaniu stopnia doktora wyjechał w 1977 na roczny staż na University of Florida. Po powrocie ze stażu pracował jako adiunkt w CBMiM PAN w zespole prof. Stanisława Penczka. W 1985 uzyskał na Politechnice Łódzkiej stopień naukowy doktora habilitowanego[3].
W latach 1984–1985 odbył staż w CNRS i jednocześnie pełnił funkcję invited professor na jednym z paryskich uniwersytetów. W 1985 przeniósł się na Carnegie Mellon University w Pittsburghu, gdzie początkowo pracował jako zwykły członek zespołu naukowego, następnie adiunkt (assistant professor), profesor nadzwyczajny (associate professor), aby w roku 1998 uzyskać tam pełne stanowisko profesora.
W latach 1994–1998 pełnił funkcję dziekana Wydziału Chemicznego Carnegie Mellon University. W 1998 utworzył i został kierownikiem Center for Macromolecular Engeering – wydzielonego, samodzielnego instytutu działającego w ramach Carnegie Mellon University[4]. Na Carnegie Mellon University posiada swoją własną, niezależną grupę badawczą liczącą w różnych okresach od 15 do 20 osób[5]. Oprócz tego od 2001 jest twórcą i kierownikiem Controlled Radical Polymerisation Consortium. Jest to organizacja zajmująca się aktywnym gromadzeniem i wykorzystywaniem środków na badania w dziedzinie ATRP[6].
Od 2002 jest członkiem sekcji polimerowej komitetu nazewniczego IUPAC, kierownikiem zespołu zajmującego się ustalaniem terminologii w zakresie ATRP i innych form kontrolowanej polimeryzacji rodnikowej[7].
22 listopada 1999 uzyskał w Polsce tytuł naukowy profesora. Jest zagranicznym członkiem rzeczywistym PAN. Oprócz pracy na Carnegie Mellon University jest też zatrudniony na część etatu w Katedrze Fizyki Molekularnej Politechniki Łódzkiej[8], oraz na ¼ etatu profesorskiego w CBMiM PAN, gdzie co roku prowadzi kilkudniowe warsztaty naukowe o ATRP i innych aktualnych trendach w chemii polimerów[9].
W 2009 naukowiec został nagrodzony przez Amerykańską Agencję Ochrony Środowiska za opracowanie metody kontrolowanej polimeryzacji rodnikowej z przeniesieniem atomu (ATRP). Matyjaszewski otrzymał Presidential Green Chemistry Challenge Award w kategorii akademickiej[10].
Dokonania naukowe
W ramach swojej pracy doktorskiej, we współpracy ze Stanisławem Penczkiem prowadził szczegółowe badania nad kinetyką i mechanizmem jonowej polimeryzacji tetrahydrofuranu, których efektem było głębsze zrozumienie wpływu równowagi różnego rodzaju par jonowych na ten proces[11].
Po wyjeździe do USA zajmował się m.in. pracami nad nowymi sposobami syntezy polisilanów, polisilazanów oraz ich kopolimerów metodą kondensacji Wurtza i polimeryzacji z otwarciem pierścienia z użyciem inicjowania ultradźwiękami. Prace te doprowadziły do lepszego zrozumienia mechanizmu tych reakcji, a także do opracowania skutecznych metod otrzymywania aktywnych optycznie form tych polimerów, które potencjalnie mogą być wykorzystywane w nanotechnologii[12].
W 1995 opublikował wraz z Jin-Shan Wangiem artykuł w Journal of the American Chemical Society[13]. Została w nim opisana metoda kontrolowanej polimeryzacji rodnikowej z przeniesieniem atomu (Atom Transfer Radical Polymerization).
Istota tej metody polega na zastosowaniu katalizatora, zazwyczaj z grupy metali przejściowych, który zapewnia wytworzenie stanu równowagi pomiędzy zdolnym do propagacji polimerem aktywnym a polimerem nieaktywnym. Dzięki kontrolowanemu przebiegowi polimeryzacji łańcuchowej można uzyskiwać polimery o wysokiej masie cząsteczkowej i niskim wskaźniku polidyspersji. Względnie długi czas wzrostu umożliwia projektowanie kształtu makrocząsteczki polimeru.
Stosunkowo łagodne warunki prowadzenia procesu wywołały duże zainteresowanie wykorzystaniem metody ATRP w praktyce przemysłowej. Dzięki temu Krzysztof Matyjaszewski znalazł się w pierwszej dziesiątce najczęściej cytowanych chemików na świecie[14]. Na podstawie liczby cytowań w bazie danych Instytutu Filadelfijskiego Matyjaszewski typowany był w 2008 przez naukowy serwis Thomson Reuters jako poważny kandydat do Nagrody Nobla w dziedzinie chemii[15].
Wyróżnienia
Przypisy
- ↑ Matyjaszewski Krzysztof, [w:] Encyklopedia PWN [online], Wydawnictwo Naukowe PWN [dostęp 2024-08-24] .
- ↑ MoDest2016 – Professor Krzysztof Matyjaszewski. ichp.pl. [dostęp 2017-02-20]. [zarchiwizowane z tego adresu (2017-02-21)]. (ang.).
- ↑ Prof. dr hab. czł. PAN Krzysztof Matyjaszewski, [w:] baza „Ludzie nauki” portalu Nauka Polska (OPI PIB) [dostęp 2020-05-14] .
- ↑ Center for Macromolecular Engeering. [dostęp 2011-02-23]. (ang.).
- ↑ The Matyjaszewski Polymer Group – Group Members. [dostęp 2011-02-23]. [zarchiwizowane z tego adresu (2010-02-18)]. (ang.).
- ↑ Present Status of the CRP Consortium. [dostęp 2011-02-23]. (ang.).
- ↑ Matyjaszewski, prof. Krzysztof. International Union of Pure and Applied Chemistry. [dostęp 2011-02-23]. [zarchiwizowane z tego adresu (2008-07-06)]. (ang.).
- ↑ Pracownicy – Katedra Fizyki Molekularnej PŁ [online] [dostęp 2021-04-07] (pol.).
- ↑ CBMiM PAN: Sprawozdanie z działalności naukowo-badawczej w roku 2005. [dostęp 2011-02-23]. (pol.). Brak numerów stron w książce
- ↑ Academic Award. W: EPA: The Presidential Green Chemistry Challenge Awards Program: Summary of 2009 Awards Entries and Recipents. s. 3. [dostęp 2011-02-23]. (ang.).
- ↑ Krzysztof Matyjaszewski: Makroestry, pary jonowe i wolne jony w polimeryzacji tetrahydrofuranu. 1979. Brak numerów stron w książcePraca doktorska, CBMiM PAN.
- ↑ Michiya Fujiki at al. Optically Active Polysilanes. Ten Years of Progress and New Polymer Twist for Nanoscience and Nanotechnology. „Polymer Journal”. 35 (4), s. 297, 2003. DOI: 10.1295/polymj.35.297.
- ↑ Jin-Shan Wang, Krzysztof Matyjaszewski. Controlled/„living” radical polymerization. atom transfer radical polymerization in the presence of transition-metal complexes. „J. Am. Chem. Soc.”. 117 (20), s. 5614–5615, 1995. DOI: 10.1021/ja00125a035.
- ↑ Jerzy Bojanowicz. Fascynujące polimery. „Przegląd Techniczny. Gazeta Inżynierska”, 2004. [dostęp 2011-02-23]. (pol.). brak numeru strony
- ↑ Jordan Lite: Who will win the Nobel Prize? Cast your vote. Scientific American, 2008-20-01. [dostęp 2011-02-23]. (ang.).
- ↑ Doktorzy honoris causa PŁ od 2006 r.. Politechnika Łódzka. [dostęp 2011-02-23]. (pol.).
- ↑ Award for a brilliant copper trick. Johannes Gutenberg-Universität Mainz, 2010-06-15. [dostęp 2011-02-23]. (ang.).
- ↑ The 2011 Wolf Prize in Chemistry. Wolf Foundation. [dostęp 2011-02-18]. [zarchiwizowane z tego adresu (2007-05-17)]. Cytat: For deep creative contributions to the chemical sciences in the field of synthesis, properties and an understanding of organic materials. (ang.).
- ↑ Laureaci z poprzednich edycji: Polish Market [online], www.polishmarket.com.pl [dostęp 2015-12-04] [zarchiwizowane z adresu 2019-04-19] .
- ↑ Laureaci Medali PTChem. ptchem.pl. [zarchiwizowane z tego adresu (2018-08-31)].
- ↑ Prof. Krzysztof Matyjaszewski doktorem honoris causa UAM. naukawpolsce.pap.pl, 2016-07-01. [dostęp 2016-07-01].
- ↑ Prof. Matyjaszewski laureatem Medalu Benjamina Franklina. naukawpolsce.pap.pl, 2016-10-20. [dostęp 2016-10-25].
Linki zewnętrzne
XX wiek |
- 1978: Carl Djerassi
- 1979: Herman Mark
- 1980: Henry Eyring
- 1981: Joseph Chatt
- 1982: John Polanyi, George Pimentel
- 1983/1984: Herbert Gutowsky, Harden McConnell, John Waugh
- 1984/1985: Rudolph Marcus
- 1986: Elias Corey, Albert Eschenmoser
- 1987: David Phillips, David Blow
- 1988: Joshua Jortner, Raphael Levine
- 1989: Duilio Arigoni, Alan Battersby
- 1990: nagrody nie przyznano
- 1991: Richard Ernst, Alexander Pines
- 1992: John Pople
- 1993: Ahmed Zewail
- 1994: Richard Lerner, Peter Schultz
- 1995: Gilbert Stork, Samuel Danishefsky
- 1996: nagrody nie przyznano
- 1998: Gerhard Ertl, Gabor Somorjai
- 1999: Raymond Lemieux
- 2000: Frank Albert Cotton
|
---|
XXI wiek |
- 2001: Henri Kagan, Ryōji Noyori, Barry Sharpless
- 2002/2003: nie przyznano
- 2004: Harry Gray
- 2005: Richard Zare
- 2006/2007: Ada Jonath, George Feher
- 2008: William Moerner, Allen Bard
- 2009/2010: nie przyznano
- 2011: Stuart Rice, Ching Tang, Krzysztof Matyjaszewski
- 2012: Paul Alivisatos, Charles Lieber
- 2013: Robert Langer
- 2014: Chi-Huey Wong
- 2015: nie przyznano
- 2016: Kyriacos Costa Nicolaou, Stuart Schreiber
- 2017: Robert G. Bergman
- 2018: Omar M. Yaghi, Makoto Fujita
- 2019: Stephen Buchwald, John Hartwig
- 2020: nie przyznano
- 2021: Leslie Leiserowitz, Meir Lahav
- 2022: Bonnie LBassler, Carolyn Bertozzi, Benjamin Cravatt
|
---|
Identyfikatory zewnętrzne: