Krążowniki ciężkie typu Tone

Krążowniki ciężkie typu Tone

Kraj budowy	Japonia
Użytkownicy	Dai-Nippon Teikoku Kaigun
Wejście do służby	1938
Zbudowane okręty	2
Dane taktyczno-techniczne
Wyporność	standardowa: 11 200 t pełna: 15 400 t
Długość	189 m
Szerokość	19,4 m
Zanurzenie	6,2 m
Napęd	4 turbiny parowe o mocy łącznej 130 000 KM, 12 kotłów, 4 śruby
Prędkość	35 węzłów
Zasięg	8000 Mm przy prędkości 18 w.
Załoga	874 osób
Uzbrojenie	8 dział 203 mm (4 x II) 8 dział 127 mm plot. (4 x II) 12 działek plot. 25 mm (4 x II) 12 wt 610 mm (4 x III)
Wyposażenie lotnicze	6 wodnosamolotów Aichi E13A
Multimedia w Wikimedia Commons

Krążowniki typu Tone – japońskie krążowniki ciężkie z okresu II wojny światowej. Dla Japońskiej Cesarskiej Marynarki Wojennej zbudowano dwa okręty tego typu, które zostały zatopione podczas walk na Pacyfiku.

Początkowo okręty planowano zbudować jako kolejne jednostki typu Mogami. Środki na ich budowę zostały wydzielone z budżetu marynarki wojennej za rok 1932. Okręty miały powstać w stoczni Mitsubishi w Nagasaki. Wycofanie się Japonii z ograniczeń zbrojeniowych, które narzucał traktat londyński, spowodowało możliwość wprowadzenia znacznych zmian w projekcie. W stosunku do wcześniejszych konstrukcji zmianie uległo przeznaczenie nowych okrętów. Dzięki zwiększonej liczbie wodnosamolotów miały one prowadzić głównie dalekie rozpoznanie dla grup lotniskowców. W tej roli „Tone” i „Chikuma” operowały głównie w parze^[1] .

Nowe okręty otrzymały jako główne uzbrojenie działa kalibru 203 mm, umieszczone w czterech dwudziałowych wieżach umieszczonych przed nadbudówką. Tylna część kadłuba za nadbudówką została wykorzystana jako miejsce do przechowywania i startów wodnosamolotów. Kadłub „Tone”, podobnie jak krążowników typu Mogami, został zbudowany z wykorzystaniem techniki spawania. Ponieważ była to jeszcze niedopracowana technologia, w „Chikumie” powrócono do sprawdzonej techniki budowy kadłuba za pomocą nitowania^[2].

Po wejściu do służby okręty tymczasowo weszły w skład 6. Dywizjonu Krążowników (6 Sentai), a następnie od listopada 1939 roku w skład 8. Dywizjonu Krążowników. Jednostka ta zapewniała dalekie rozpoznanie lotnicze zespołom lotniskowców i w tej roli okręty wzięły udział w większości dużych operacji z wykorzystaniem japońskich lotniskowców. Począwszy od ataku na Pearl Harbor 7 grudnia 1941 roku, przez bitwę pod Midway 4 czerwca 1942 roku, skończywszy na bitwie o Leyte w październiku 1944 roku, podczas której doznały poważnych uszkodzeń, w wyniku których zatonął „Chikuma”. „Tone” zatonął w lipcu 1945 w wyniku nalotu na Kure^[1] .

• M.J Whitley: Cruisers of world war two- an international encyclopedia. London: Arms and amrour press, 1995. ISBN 1-85409-225-1.
• IJN Chikuma. combinedfleet com. [dostęp 2017-06-03]. (ang.).
• EricE. Lacroix EricE., Japanese Cruisers of the Pacific War, LintonL. Wells, London: Chatham Publ, 1997, ISBN 1-86176-058-2, OCLC 222107331  (ang.). Brak numerów stron w książce
• Tone-Klasse. Gakken Pacific War Series, Nummer 47, Gakken, Tokyo 2004, ISBN 4-05-603653-5 (ang.)
• David C. Evans: Kaigun. Strategy, Tactics and Technology in the Imperial Japanese Navy, 1887–1941. US Naval Institute Press, 2003, ISBN 0-87021-192-7 (ang.)
• MarkM. Stille MarkM., Imperial Japanese Navy Heavy Cruisers 1941–45. PaulP. Wright, Oxford: Osprey Publishing, 2011, ISBN 978-1-84908-148-1, OCLC 630500683  (ang.). Brak numerów stron w książce