Lars Ahlin
Lars Ahlin z żoną Gunnel Ahlin, 1960
|
| Imię i nazwisko
|
Lars Gustaf Ahlin
|
| Data i miejsce urodzenia
|
4 kwietnia 1915
Sundsvall
|
| Data i miejsce śmierci
|
10 marca 1997
Sztokholm
|
| Narodowość
|
szwedzka
|
| Język
|
szwedzki
|
| Dziedzina sztuki
|
powieść
|
| Ważne dzieła
|
|
Tåbb med manifestet
|
|
|
|
|
|
|
Lars Gustaf[1] Ahlin (ur. 4 kwietnia 1915 w Sundsvall, zm. 10 marca 1997 w Sztokholmie) – szwedzki pisarz. Laureat wielu literackich nagród. Przedstawiciel tzw. szkoły fornalskiej (nurtu proletariackiego).
Życiorys
Lars Ahlin był synem komiwojażera. W wieku 13 lat musiał porzucić szkołę średnią by podjąć pracę zarobkową i w ten sposób odciążyć finansowo rodzinę. We wczesnej młodości Ahlin przeprowadził się do Sztokholmu.
Jego literacki debiut, oceniany przez krytyków jako bardzo dojrzały, przypadł na 1943 rok kiedy to napisał swoją pierwszą powieść. Zawarł w niej program własnej twórczości oraz dał wyraz swojej solidarności z socjalistami.
Pierwszy pisarski sukces odniósł w 1945 roku powieścią Min död är min, w której opisywał doniosłą rolę miłości.
Ahlin w swojej twórczości nie interesował się realizmem. Pociągał go świat wyobrażeniowy i asocjacyjny, co zaprezentował między innymi w powieściach: Om (Jeżeli,
1946) i Natt i marknadstältet (Noc w jarmarcznym namiocie, 1957).
W 1946 roku Lars Ahlin ożenił się z pisarką Gunnel Ahlin(inne języki).
Najgłośniejszą powieścią Ahlina okazała się Bark och löv – wydana w 1961 roku powieść o twórczym powołaniu artysty. Po dłuższej przerwie, na początku lat 80 Ahlin powrócił do pisania, które kontynuował do śmierci w 1997 roku.
Utwory
W nawiasie podano tytuł oryginalny utworu i rok pierwszego wydania szwedzkiego.
- Tåbb med manifestet (1943)
- Inga ögon väntar mig (1944)
- Min död är min (1945)
- Storm kring Ahlin (1945) (debaty literackie)
- Om (1946)
- Jungfrun i det gröna (1947)
- Fångnas glädje (1947) (opowiadania)
- Egen spis (1948)
- Lekpaus (1948)
- Eld av eld (1949)
- Huset har ingen filial (1949)
- Ung man med manifest (1951)
- Fromma mord (1952)
- Kanelbiten (1953)
- Wielkie Zapomnienie. Pierwsza książa Zachariasza (Stora Glomskan. Zackarias’ första bok, 1954), tłumaczenie polskie Maria Olszańska, Wydawnictwo Poznańskie, Poznań, 1972
- Kvinna, kvinna (1955)
- Natt i marknadstältet (1957)
- Gilla gång (1958)
- Nattens ögonsten (1958)
- Bark och löv (1961)
- Hannibal Segraren 1982 (razem z Gunnel Ahlin(inne języki))
- Tal på Övralid 1983 (1983)
- Sjätte munnen (1985)
- Vaktpojkens eld (1986) (opowiadania)
- Din livsfrukt (1987)
- 4 pjäser (1990)
- De sotarna! De sotarna! (1990)
- Det florentinska vildsvinet (1991)
- Estetiska Essayer (1994)
- Sjung för de dömda! (1995)
- Breviarium (1996) (eseje)
- Landsatt per fallskärm (2002)
- Som guld i glöd (2007)
Nagrody i wyróżnienia
Zobacz też
Przypisy
Bibliografia
