Laura Potocka, Król Michał po obraniu swem u nóg swej matki, przed 1814, ilustracja do Śpiewów historycznych Niemcewicza, Biblioteka NarodowaLaura Potocka, Żal nad zgonem Stefana Potockiego, przed 1814, ilustracja do Śpiewów historycznych Niemcewicza, Wojewódzka Biblioteka Publiczna w Opolu
Życiorys
Jedyna córka Jana Nepomucena Eryka Potockiego i Ludwiki d’Aloy. Matka opuściła rodzinę w 1793 r., kiedy Laura miała 6 lat; osiedliła się pod Londynem[1]. Do 1803 r. kształciła się w Wiedniu, jednak nie jest znany obszar jej studiów[2]. Pod koniec tegoż roku przebywała już wraz z ojcem w Klementowicach koło Puław, u stryja Ignacego Potockiego. Tam zaprzyjaźniła się z towarzystwem związanym z Puławami, m.in. rodzeństwem Cecylią i Leonem Dembowskimi. W tym czasie o jej rękę zabiegał generał Michał Grabowski. W 1819 poślubiła Stanisława Tarnowskiego, zwanego „Egipcjaninem”, zmarłego w 1833.
Twórczość
Współtworzyła Śpiewy historyczneJana Ursyna Niemcewicza – skomponowała melodię do utworu Władysław Łokietek i narysowała cztery ilustracje do tego dzieła (pierwsze wydanie Warszawa 1816, drugie 1818, trzecie 1819). Ilustracje są zaginione, jednak powielił je, w formie miedziorytów, niemiecki malarz, rysownik i rytownik Johann Gottfried Abraham Frenzel (1782–1855) oraz Jan Ligber. Poza omówioną twórczością tworzyła m.in. karykatury swoich znajomych oraz rysunki. Większość zachowanych dzieł Laury Potockiej jest przechowywanych w zbiorach Muzeum Narodowego w Warszawie.
Anna Grochala, Laura Potocka, [w:] Artystki polskie. Katalog wystawy, Muzeum Narodowe w Warszawie, red. Agnieszka Morawińska, Warszawa 1991.
Aleksandra Bernatowicz, Potocka Laura, [w:] Słownik artystów polskich i obcych w Polsce działających (zmarłych przed 1966 r.). Malarze, rzeźbiarze, graficy, t. 7, red. Urszula Makowska, Warszawa 2003.
