Biegi na 400 metrów podczas Igrzysk odbyły się w dniach 6 kwietnia (Eliminacje) oraz 7 kwietnia (finał). Do biegu zostało zgłoszonych 7 biegaczy, z czego 5 startowało także w biegu na 100 metrów.
Medaliści
Tło
Dwoma najlepszymi biegaczami na 400 metrów w 1896 roku byli Amerykanin Tom Burke oraz Brytyjczyk Edgar Bredin. Zmierzyli się oni rok wcześniej w towarzyskich zawodach klubów New York AC - London AC, gdzie zwyciężył Amerykanin. Bredin oraz Burke byli współrekordzistami świata w biegu na 440 jardów (402,34 metra) z czasem 48,5. W 1896 roku Brytyjczyk przeszedł na zawodowstwo.
Eliminacje
Eliminacje rozpoczęły się w dniu 6 kwietnia. Siedmiu zawodników zostało przydzielonych do dwóch biegów eliminacyjnych, z których po dwóch najlepszych awansowało do finału. Bieg odbywał się na dystansie nieco ponad jednego okrążenia (bieżnia stadionu Panateńskiego miała obwód około 330 metrów).
1 bieg eliminacyjny
Pierwszy bieg eliminacyjny wygrał Amerykanin Herbert Jamison pokonując o około 13,5 jarda reprezentanta Cesarstwa Niemieckiegp Fritza Hofmanna.
2 bieg eliminacyjny
Drugi bieg eliminacyjny został łatwo wygrany przez Amerykanina Toma Burke, który bieg zakończył z przewagą około piętnastu jardów nad Brytyjczykiem Gmelinem, który z kolei miał około dwunastu jardów przewagi nad Francuzem Reichelem.
Finał
Finał został rozegrany dzień po eliminacjach - 7 kwietnia. Tom Burke łatwo pokonał rywali finiszując z przewagą około 15 metrów nad swoim rodakiem Jamisonem. W późniejszych źródłach trzecie miejsce było dyskusyjne, jednak w źródłach z roku 1896 jest ono przypisywane Brytyjczykowi Gmelinowi.
Przypisy
- ↑ a b Hofmann i Grisel musieli przebiec dodatkowe dwa metry z powodu falstartu.
- ↑ Kolejność zawodników nieznana
Bibliografia
