Syn kupca Samuela i Zysli z d. Nirstein. Studiował w Wyższej Szkole Handlowej w Lipsku, był członkiem PPS-Lewicy i Socjaldemokratycznej Partii Niemiec. W 1916 był sekretarzem Rady Związków Zawodowych w Łodzi, a w 1917 sekretarzem Łódzkiego Okręgowego Komitetu Robotniczego (OKR) PPS-Lewicy, a następnie członkiem Egzekutywy Warszawskiego Komitetu Robotniczego PPS-Lewicy. Uczestnik I Zjazdu KPRP (późniejszej KPP) 16 grudnia 1918 jako reprezentant Zagłębia Dąbrowskiego. Członek Egzekutywy Komitetu Warszawskiego KPRP, a od 3 maja 1920 członek Komitetu Centralnego (KC) KPRP. Za działalność polityczną wielokrotnie aresztowany i więziony, w tym w 1920-21 w X Pawilonie Cytadeli Warszawskiej[1]. W 1922 był starostą komuny więziennej na Pawiaku. 6 maja 1925 aresztowany na posiedzeniu Sekretariatu KC KPP w Warszawie, 31 października 1926 skazany na 6 lat ciężkiego więzienia. 15 grudnia 1926 wraz z Mirosławem Zdziarskim uciekł z Pawiaka, przez kilka miesięcy ukrywał się w Warszawie, następnie opuścił Polskę. Na IV Zjeździe KPP (od maja do sierpnia 1927) wybrany na zastępcę członka KC; był nim do sierpnia 1930. Po zjeździe został przedstawicielem KPP przy Komitecie Wykonawczym Kominternu (IKKI).
W latach 1930–1931 działał w Zachodnioeuropejskim Biurze Kominternu w Berlinie, wielokrotnie wyjeżdżając do Francji dla kontaktów z kierownictwem Francuskiej Partii Komunistycznej. W marcu 1931 wziął udział w Moskwie w XI Plenum Komitetu Wykonawczego Kominternu, następnie wyjechał do Hiszpanii, gdzie uczestniczył w przygotowaniach do IV Zjazdu Komunistycznej Partii Hiszpanii (marzec 1932) i w odsunięciu grupy dotychczasowych przywódców KPH. W początkach 1933 powrócił do Moskwy.
