Share to: share facebook share twitter share wa share telegram print page

Leonidas Wiszenko

Leonidas Wiszenko
Data i miejsce urodzenia

20 grudnia 1931
Miedwieżyki

Data i miejsce śmierci

16 stycznia 2016
Siemiatycze

Dziedzina sztuki

malarstwo

Leonidas Wiszenko (ur. 20 grudnia 1931 w Miedwieżykach, niedaleko Siematycz, zm. 16 stycznia 2016 w Siemiatyczach[1]) – polski malarz, ikonopisiec, pedagog, działacz społeczności prawosławnej na Podlasiu.

Życiorys

Syn Aleksandra Wiszenko. Absolwent filologii rosyjskiej Uniwersytetu Jagiellońskiego. Pracował jako nauczyciel w Liceum Ogólnokształcącym im. Komisji Edukacji Narodowej w Siemiatyczach. Uczył tam języka rosyjskiego i wychowania plastycznego. Od 1977 roku posiadał uprawnienia zawodowego artysty plastyka w zakresie malarstwa. Jego prace były prezentowane na wystawach indywidualnych m.in. w Białymstoku, Warszawie, Krakowie, Katowicach[2]. Część z nich w postaci reprodukcji ukazała się w postaci albumu[3]. Był laureatem Ogólnopolskiej Wystawy Plastyki Amatorskiej w Warszawie w 1961 roku (III nagroda). Otrzymał wyróżnienie na Ogólnopolskiej Wystawie Malarstwa Amatorskiego w 1971 roku, a w roku 1982 I nagrodę na Międzywojewódzkim Przeglądzie Amatorskiej Twórczości Plastycznej w Białymstoku. Prace Leonidasa Wiszenko były nagradzane na wystawach pokonkursowych „Pejzaż Ziemi Białostockiej”[4]. Część prac znajduje się w Muzeum Regionalnym w Siemiatyczach. W drugiej połowie lat 70. z jego inicjatywy odbywały się rokrocznie w Siemiatyczach międzynarodowe plenery malarskie, z udziałem twórców m.in. z Bułgarii, Czech, Węgier[5]. Publikował na tematy dotyczące kultury prawosławnej[6]. Zmarł 16 stycznia 2016 roku. Pogrzeb odbył się 20 stycznia 2016 w cerkwi Apostołów Piotra i Pawła w Siemiatyczach.

Jego synem jest Jarosław Wiszenko, malarz i ikonopisiec[7].

Przypisy

  1. ↑ Leonidas Wiszenko, Białystok, 25.01.2016 - pozostałe [online], nekrologi.wyborcza.pl [dostęp 2017-11-18] (pol.).
  2. ↑ Rozmalować Białostocczyznę (wystawa malarza z Siemiatycz Leoniodasa Wiszenko w Bielsku Podlaskim), "Przegląd Prawosławny" 1992, nr 11 (89), s. 6.
  3. ↑ L. Wiszenko, Siemiatycze, Białystok 1985 (m.in. pejzaże z Siematycz, prawosławna plebania oraz Grabarka - szkice)
  4. ↑ Dva zamilavanni, "Niva" 02.09.1979, nr 35 (1227), s. 1, 4 (Twórczość malarska Leonidasa Wiszenko, syna ks. Aleksandra Wiszenko z Siemiatycz); Malarstwo niedzielne na co dzień, rozmowę przeprowadził W. Kassian, "Tygodnik Prawosławny" 20.10.1985, nr 42 (154), s. 12; A. Radziukiewicz, Każde dziecko artystą? (O malarzu z Siemiatycz L. Wiszenko), "Tygodnik Podlaski" 1990, nr 9 (65), s. 11.
  5. ↑ Leonidas Wiszenko 1931-2016 [online], www.siemiatycze.com.pl [dostęp 2017-11-18] (pol.).
  6. ↑ Recenzja: Stanisław Strach, Krótka gramatyka języka cerkiewnosłowiańskiego, Białystok 1995, - "Przegląd Prawosławny" 1995, nr 4 (118), s. 13; Matuszka Maria Kudriawcewa, "Przegląd Prawosławny" 1995, nr 4 (118), s. 28-29, rep. tamże, nr 5 (119), s. 27.
  7. ↑ https://web.archive.org/web/20160331084728/http://artyscimielnika.pl/artysci/jaroslaw-wiszenko/; http://www.siemiatycze.com.pl/kultura/1706-o-sztuce-jarosawa-wiszenki-wiato-przychodzi-ze-wschodu.html

Bibliografia

  • Dva zamilavanni, "Niva" 02.09.1979, nr 35 (1227), s. 1, 4 (Twórczość malarska Leonidasa Wiszenko, syna ks. Aleksandra Wiszenko z Siemiatycz).
  • Malarstwo niedzielne na co dzień, rozmowę przeprowadził Wojciech Kassian, "Tygodnik Prawosławny" 20.10.1985, nr 42 (154), s. 12.
  • Anna Radziukiewicz, Rozmalować Białostocczyznę (malarstwo Leonidasa Wiszenki z Siemiatycz), "Przegląd Prawosławny - Orthodoxia" 8 (1993), nr 11 (89), s. 6.
  • Anna Radziukiewicz, Każde dziecko artystą? (O malarzu z Siemiatycz L. Wiszenko), "Tygodnik Podlaski" 1990, nr 9 (65), s. 11.
  • Anna Tomczyk, O potrzebie sztuki. twórczość Leonidasa Wiszenki Białystok 1993 (praca magisterska powstała w Filii UW w Białymstoku).
  • Evhen Ryżyk, U poloni Pidljas'koji krasy (Kartyny Leonida Vyśenki z Sim'jatić), "Niva Kul'tura" dodatek "Naśe slovo" 1991 serpen' nr 3 (312), s. 1, 3, 4, 5.
  • Leonidas Wiszenko, Siemiatycze, Białystok 1985.

Linki zewnętrzne
Kembali kehalaman sebelumnya