Lofentanyl

Lofentanyl
Nazewnictwo
	Nomenklatura systematyczna (IUPAC)
	(3R,4S)-3-metylo-1-(2-fenyloetylo)-4-(N-propanoiloanilino)piperydyno-4-karboksylan metylu
	Inne nazwy i oznaczenia
	3-metylokarfentanyl
	Ogólne informacje
Wzór sumaryczny	C25H32N2O3
Masa molowa	408,54 g/mol
	Identyfikacja
Numer CAS	61380-40-3
PubChem	10070040
DrugBank	DB09174
SMILES
	O=C(OC)[C@]3(N(c1ccccc1)C(=O)CC)CCN(CCc2ccccc2)C[C@H]3C
InChI
	InChI=1S/C25H32N2O3/c1-4-23(28)27(22-13-9-6-10-14-22)25(24(29)30-3)16-18-26(19-20(25)2)17-15-21-11-7-5-8-12-21/h5-14,20H,4,15-19H2,1-3H3/t20-,25+/m1/s1
	InChIKey
	IMYHGORQCPYVBZ-NLFFAJNJSA-N
Niebezpieczeństwa
	Globalnie zharmonizowany system; klasyfikacji i oznakowania chemikaliów
	Wiarygodne źródła oznakowania tej substancji; według kryteriów GHS są niedostępne.
	Multimedia w Wikimedia Commons

Niektóre z zamieszczonych tu informacji od 2016-12 wymagają weryfikacji.

Uwagi: informacja o byciu najsilniejszym znanym opioidem podana za źródłem z 1982 roku.
Dokładniejsze informacje o tym, co należy poprawić, być może znajdują się w dyskusji tego artykułu.
Po wyeliminowaniu niedoskonałości należy usunąć szablon {{Dopracować}} z tego artykułu.

Lofentanyl – organiczny związek chemiczny, analog fentanylu. Jest najsilniejszym znanym opioidem^[1].

Lofentanyl ma bardzo podobne działanie do karfentanylu, ale dłuższe^[2]. Długość działania i wysoka lipofilowość sprawiają, że lofentanyl zdaje się być dobrym związkiem służącym do niektórych typów znieczuleń^[3], ale aktualnie wykorzystywany jest jedynie w badaniach nad receptorami opioidowymi^[4]^[5].

Przypisy

↑ W. Gommeren, J.E. Leysen. Binding properties of 3H-lofentanil at the opiate receptor. „Archives Internationales de Pharmacodynamie et de Thérapie”. 258 (1), s. 171–173, 1982. DOI: 10.1016/0014-2999(83)90331-X. PMID: 6132825.
↑ P.M. Laduron, P.F. Janssen. Axoplasmic transport and possible recycling of opiate receptors labelled with 3H-lofentanil. „Life Sciences”. 31 (5), s. 457–462, 1982. PMID: 6182434.
↑ F.F. Foldes. Pain control with intrathecally and peridurally administered opioids and other drugs. „Anaesthesiologie und Reanimation”. 16 (5), s. 287–298, 1991. PMID: 1683773.
↑ P.P. Maguire P.P. i inni, Pharmacological profiles of fentanyl analogs at mu, delta and kappa opiate receptors, „European Journal of Pharmacology”, 213 (2), 1992, s. 219–325, DOI: 10.1016/0014-2999(92)90685-W, PMID: 1355735 .
↑ X.Q.X.Q. Huang X.Q.X.Q. i inni, Study on mechanism of interaction of nociceptin and opioids binding with opioid receptor-like 1 receptor, „Acta Pharmacologica Sinica”, 21 (6), 2000, s. 536–546, PMID: 11360688 .

Przeczytaj ostrzeżenie dotyczące informacji medycznych i pokrewnych zamieszczonych w Wikipedii.

[1] W. Gommeren, J.E. Leysen. Binding properties of 3H-lofentanil at the opiate receptor. „Archives Internationales de Pharmacodynamie et de Thérapie”. 258 (1), s. 171–173, 1982. DOI: 10.1016/0014-2999(83)90331-X. PMID: 6132825.

[2] P.M. Laduron, P.F. Janssen. Axoplasmic transport and possible recycling of opiate receptors labelled with 3H-lofentanil. „Life Sciences”. 31 (5), s. 457–462, 1982. PMID: 6182434.

[3] F.F. Foldes. Pain control with intrathecally and peridurally administered opioids and other drugs. „Anaesthesiologie und Reanimation”. 16 (5), s. 287–298, 1991. PMID: 1683773.

[4] P.P. Maguire P.P. i inni, Pharmacological profiles of fentanyl analogs at mu, delta and kappa opiate receptors, „European Journal of Pharmacology”, 213 (2), 1992, s. 219–325, DOI: 10.1016/0014-2999(92)90685-W, PMID: 1355735 .

[5] X.Q.X.Q. Huang X.Q.X.Q. i inni, Study on mechanism of interaction of nociceptin and opioids binding with opioid receptor-like 1 receptor, „Acta Pharmacologica Sinica”, 21 (6), 2000, s. 536–546, PMID: 11360688 .

[1]

[2]

[3]

[4]

[5]