Debiutował w 1938 jako poeta w „Ilustrowanym Kuryerze Codziennym”. W okresie II wojny światowej brał udział w kampanii wrześniowej, utrzymywał się z pracy fizycznej. Po upadku powstania warszawskiego przeniósł się do Krakowa. W 1945 powstały jego pierwsze utwory satyryczne, drukowane w „Szpilkach”. Od 1947 ponownie w Łodzi, gdzie podjął pracę w Agencji Prasowej „Polpress” (przekształconej później w Polską Agencję Prasową). Współpracował następnie krótko z „Głosem Robotniczym” oraz pismem „Rózgi biją co tydzień”, podjął także (nieukończone) studia w Państwowej Wyższej Szkole Teatralnej. W 1948 zamieszkał na stałe w Krakowie.
Od 1948 do 1982 w zespole redakcyjnym tygodnika „Przekrój” (po przejściu na emeryturę, w latach 1982–2002 był nadal współpracownikiem pisma, do momentu przeniesienia redakcji do Warszawy). Redagował m.in. dział „Rozmaitości” na ostatniej stronie pisma (w tym rubryki: „O Wacusiu” i „Prosimy nie powtarzać”), publikował wiersze (m.in. cykle: „Gry i zabawy ludu polskiego”, „Imiona nadwiślańskie”, „Świąteczny bukiet”), reportaże (m.in. z Wielkiej Brytanii, Indonezji i Japonii), przekłady literackie (m.in. pod pseudonimem „H. Olekinaz”), recenzje (pod ps. „top”). Z dezaprobatą odnosił się do przeniesienia redakcji do Warszawy i późniejszych zmian w tygodniku. W 2000 ukazała się jego książka Moje abecadłowo (wydanie drugie w 2003), zawierająca sylwetki przyjaciół i znajomych, związanych głównie z „Przekrojem”. Z kolei w 2002 ukazała się książka pt. Pogaduszki (zawierająca rozmowy Kerna o „Przekroju” i środowisku literacko-artystycznym Krakowa – z Tadeuszem Bazylewiczem, Marianem Eile, Jerzym Grohmanem, Janem Kalkowskim, Stefanem Kisielewskim, Marią Koterbską, Zbigniewem Lengrenem, Tadeuszem Łomnickim, Zbigniewem K. Rogowskim, Tadeuszem Sapińskim, Christą Vogel, Jerzym Waldorffem).
Był autorem słów wielu piosenek (np. W kalendarzu jest taki dzień, Lato, lato, Wojna domowa, Nie bądź taki szybki Bill, Cicha woda), wykonywanych m.in. przez Mieczysława Fogga, Marię Koterbską, Halinę Kunicką, Zbigniewa Kurtycza, wykorzystywanych także w filmach fabularnych i serialach telewizyjnych (Tajemnica dzikiego szybu, 1956; Szatan z siódmej klasy, 1960; Wojna domowa, 1965). Był współautorem autorskich programów satyrycznych nadawanych przez Telewizję Polską (m.in. Kernalia, 1965; 3000 sekund z Ludwikiem Jerzym Kernem, 1965; Kuchenny walc, 1967; Karnawał ante portas, 1968; U fotografa, 1968; Na plaży, 1970; Porachunki małżeńskie, 1974; Kwadrans pod psem. Wiersze i piosenki, 1982; Kernalia, czyli cztery łapy, 1994).
Zmarł w szpitalu po długiej i ciężkiej chorobie. Nabożeństwo pogrzebowe Ludwika Jerzego Kerna odbyło się 5 listopada 2010 w kościele ss. Norbertanek na krakowskim Zwierzyńcu. Pochowany został w alei zasłużonych na cmentarzu Rakowickim w Krakowie (kwatera LXIX pas C-2-5)[5][6].
Życie prywatne
Dwukrotnie żonaty: z Adelą Nowicką (w latach 1942–1948) oraz Martą Stebnicką (od 1954 do jego śmierci). Mieszkał w Krakowie.
O Wacusiu, czyli Saga rodu Falczaków (The Falczaks): powieść współczesna, wybitnie krótkoodcinkowa / wymyślił, podsłuchał, podpatrzył, powyonacał Ludwik Jerzy Kern (Wydawnictwo Literackie2002, ISBN 83-08-03306-7)
,_26_Rakowicka_street,_Krak%C3%B3w,_Poland.jpg)