Share to: share facebook share twitter share wa share telegram print page

Ludwik Stanisław Liciński

Ludwik Stanisław Liciński
Liciniusz
ilustracja
Data i miejsce urodzenia

17 kwietnia 1874
Lubartów

Data i miejsce śmierci

22 kwietnia 1908
Otwock

Dziedzina sztuki

powieść, opowiadanie, nowela, liryka

Epoka

Młoda Polska

Ważne dzieła

Ksiądz Jan Jaskólski (1908), Z pamiętnika włóczęgi (1908), Halucynacje (1911)

Teksty w Wikiźródłach

Ludwik Stanisław Liciński (ur. 17 kwietnia 1874 w Lubartowie, zm. 22 kwietnia 1908 w Otwocku) – nowelista, poeta, etnograf.

Życiorys

Studiował na Uniwersytecie Jagiellońskim oraz w Warszawie. Uczestniczył w pracach Uniwersytetu Latającego. Był związany ze środowiskiem lewicowym. Brał udział w rewolucji 1905 roku. Przyjaźnił się z Januszem Korczakiem[1][2], Zofią Nałkowską, L. Rydygierem, Henrykiem Lukrecem, Grzegorzem Glassem. Zmarł na gruźlicę w sanatorium w Otwocku.

Debiutował jako poeta w 1900 cyklem wierszy Z motywów sielskich, opublikowanych w Czytelni dla wszystkich. Napisał antyklerykalną powieść Ksiądz Jan Jaskólski[3] (1908), tom opowiadań Z pamiętnika włóczęgi[4] (1908) i nowel Halucynacje[5] (1911). Publikował w tygodniku „Echa Kieleckie”[6], „Głosie”, „Wiśle”, „Myśli Niepodległej”, tajnej prasie związanej z SDKPiL. W 1905 ogłosił pracę etnograficzną o powiecie lubartowskim. W jego twórczości widoczne są wpływy ekspresjonizmu, a w warstwie ideowej anarchizmu. Ostro krytykował zastany ład społeczny. Opisywał naturalistycznie środowiska lumpenproletariatu, przeciwstawiając je mieszczańskim filistrom.

Niepublikowane książkowo wiersze Licińskiego opracowane zostały przez Marlenę Sęczek w „Pamiętniku Literackim”[7].

Wspomnienie poświęcił Licińskiemu Kazimierz Bukowski:

Jak bezdomny włóczęga, słonecznych światów pan i marzyciel, szedł Liciński kamienistą drogą znojnej pielgrzymki po polskim świecie, tym zapomnianym przez literaturę błyszczących salonów, pachnących buduarów, obłudnej inteligencyi. Zbierał kwiaty po bagniskach życia. A przecież te kwiaty mają woń tajemniczą przyszłości, siłę niepokonanego czaru życia.

Wielkim twórcą nie był Liciński. Jego dorobek artystyczny to mała wiązanka tych kwiatów bagiennych. Ale mają one siłę i moc trwania. Nie uwiędną, lecz śnić będą wieczną wiosnę[8].

Przypisy

  1. ↑ Joanna Olczak-Ronikier, Korczak, Próba biografii, W.A.B., Warszawa, 2011.
  2. ↑ Paweł Próchniak, 2001, Sen nożownika. O twórczości Ludwika Stanisława Licinskiego. Wydawnictwo Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego, 202 strony.
  3. ↑ Ludwik Stanisław Liciński, Ksiądz Jan Jaskólski, wyd. 1908 [online], polona.pl [dostęp 2018-05-02].
  4. ↑ Ludwik Stanisław Liciński, Z pamiętnika włóczęgi, wyd. 1908 [online], polona.pl [dostęp 2018-05-02].
  5. ↑ Ludwik Stanisław Liciński, Halucynacje, wyd. 1911 [online], polona.pl [dostęp 2018-05-02].
  6. ↑ M. Pawlina-Meducka, Życie kulturalne w XIX wieku, w: Kielce przez stulecia, red. nacz. J. Główka, Kielce 2014, s. 243.
  7. ↑ Marlena Sęczek, Nieznane wiersze Licińskiego, „Pamiętnik Literacki” 1/2008.
  8. ↑ Kazimierz Bukowski, Sylwetki. Studya z literatury i sztuki, Lwów 1914, s. 48.

Bibliografia

  • Ludwik Liciński: Halucynacje. Z pamiętnika włóczęgi. nakładem W. Raabe, 1912.
  • Artur Hutnikiewicz: Młoda Polska. Wyd. IX - 5 dodruk. Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN, 2012, s. 322-323, seria: Wielka Historia Literatury Polskiej. ISBN 978-83-01-13850-9.
  • Liciński Ludwik Stanisław. [w:] Encyklopedia WIEM [on-line]. [dostęp 2014-05-28]. [zarchiwizowane z tego adresu (2014-05-29)].
  • Liciński Ludwik Stanisław. Eduteka.pl. [dostęp 2014-05-28].

Linki zewnętrzne
Kembali kehalaman sebelumnya