Léo Lacroix (ur. 26 listopada 1937 w Bois-d’Amont) – francuski narciarz alpejski, wicemistrz olimpijski i trzykrotny medalista mistrzostw świata.
Kariera
Pierwszy międzynarodowy sukces w karierze Léo Lacroix osiągnął w 1964 roku, kiedy podczas igrzysk olimpijskich w Innsbrucku zdobył srebrny medal w biegu zjazdowym. W zawodach tych rozdzielił na podium Austriaka Egona Zimmermanna oraz Wolfganga Bartelsa ze Wspólnej Reprezentacja Niemiec. Na tych samych igrzyskach startował także w gigancie, kończąc rywalizację na jedenastej pozycji. W tym samym roku zajął także drugie miejsce w slalomie oraz kombinacji alpejskiej podczas zawodów Arlberg-Kandahar w Garmisch-Partenkirchen. Na rozgrywanych dwa lata później mistrzostwach świata w Portillo zdobył dwa srebrne medale. Najpierw był drugi w zjeździe, rozdzielając swego rodaka, Jeana-Claude’a Killy'ego i Franza Voglera z RFN, a siedem dni później był drugi w kombinacji, plasując się za Killym, a przed Ludwigiem Leitnerem z RFN. Do zwycięstwa w biegu zjazdowym zabrakło mu 0,40 sekundy.
Debiut w zawodach Pucharu Świata zanotował 6 stycznia 1967 roku w Berchtesgaden, zajmując drugie miejsce w slalomie. Tym samym już w swoim debiucie zdobył pierwsze pucharowe punkty i stanął na podium. Były to równocześnie pierwsze w historii zawody tego cyklu w gigancie. W pozostałych zawodach sezonu 1966/1967 jeszcze dwukrotnie stawał na podium, jednak nie odniósł zwycięstwa: 14 stycznia w Wengen był drugi w zjeździe, a 5 lutego 1967 roku w Madonna di Campiglio był trzeci w slalomie. W klasyfikacji generalnej był ostatecznie czwarty, podobnie jak w klasyfikacji giganta, a w klasyfikacji zjazdu zajął siódme miejsce. Brał także udział w igrzysk olimpijskich w Grenoble w 1968 roku, gdzie w swoim jedynym starcie, biegu zjazdowym, zajął 20. miejsce. Czterokrotne zdobywał mistrzostwo Francji: w slalomie w latach 1955, 1960 i 1963 oraz w zjeździe w 1963 roku.
Podczas ceremonii otwarcia igrzysk w Grenoble Lacroix składał ślubowanie olimpijskie[1]. Był dyrektorem ośrodka narciarskiego w Les Ménuires. W 2012 roku został odznaczony Legią Honorową.
Osiągnięcia
Miejsce
|
Dzień
|
Rok
|
Miejscowość
|
Konkurencja
|
Czas biegu
|
Strata
|
Zwycięzca
|
7.[2]
|
15 lutego
|
1962
|
Chamonix
|
Gigant
|
1:38,97
|
+1,69
|
Egon Zimmermann
|
11.[3]
|
18 lutego
|
1962
|
Chamonix
|
Zjazd
|
2:24,33
|
+4,32
|
Jean-Claude Killy
|
2.
|
31 stycznia
|
1964
|
Innsbruck
|
Zjazd
|
2:18,16
|
+0,74
|
Egon Zimmermann
|
11.
|
2 lutego
|
1964
|
Innsbruck
|
Gigant
|
1:46,71
|
+4,55
|
François Bonlieu
|
2.[4]
|
7 sierpnia
|
1966
|
Portillo
|
Zjazd
|
1:34,40
|
+0,40
|
Jean-Claude Killy
|
9.[5]
|
10 sierpnia
|
1966
|
Portillo
|
Gigant
|
3:19,42
|
+4,97
|
Guy Périllat
|
18.[6]
|
14 sierpnia
|
1966
|
Portillo
|
Slalom
|
1:41,56
|
+4,70
|
Carlo Senoner
|
2.[7]
|
14 sierpnia
|
1966
|
Portillo
|
Kombinacja
|
20,92 pkt
|
+21,21 pkt
|
Jean-Claude Killy
|
13.
|
9 lutego
|
1968
|
Grenoble
|
Zjazd
|
1:59,85
|
+4,01
|
Jean-Claude Killy
|
Miejsca w klasyfikacji generalnej
Miejsca na podium
- Berchtesgaden – 6 stycznia 1967 (gigant) – 2. miejsce
- Wengen – 14 stycznia 1967 (zjazd) – 2. miejsce
- Madonna di Campiglio – 5 lutego 1967 (slalom) – 3. miejsce
Bibliografia
Przypisy
Identyfikatory zewnętrzne: