Maksymilian Gumplowicz (ur. 11 lutego 1894 w Wiedniu, zm. w 1942 w Krakowie Płaszowie[1][2]) – polski lekkoatleta, specjalizujący się w biegach sprinterskich, także piłkarz i sędzia piłkarski.
Był z zawodu technikiem dentystycznym. Występował jako lekkoatleta i piłkarz w Jutrzence Kraków (1925–1927). Od 1930 do 1935 prowadził spotkania ligowe jako sędzia piłkarski. Zginął w masowej egzekucji Żydów w obozie Plaszow w 1942[1][2].
Osiągnięcia
-
- brązowy medal w biegu na 100 m
- brązowy medal w biegu na 200 m
Rekordy życiowe
- stadion – 11,1 (4 września 1926, Kraków)
- stadion – 23,6 (14 sierpnia 1926, Warszawa)
Przypisy
- ↑ a b Henryk Kurzyński, Stefan Pietkiewicz, Marian Rynkowski: Od Adamczaka do Zasłony – Leksykon lekkoatletów polskich okresu międzywojennego – mężczyźni. Warszawa: Komisja Statystyczna PZLA, 2004, s. 69. ISBN 83-9136-63-9-1.
- ↑ a b Bogdan Tuszynski: Księga sportowców polskich ofiar II wojny światowej 1939–1945. Warszawa: ARS Print, 1999, s. 88. ISBN 83-87224-12-X.
- ↑ Henryk Kurzyński, Stefan Pietkiewicz, Janusz Rozum, Tadeusz Wołejko: Historia finałów lekkoatletycznych mistrzostw Polski 1920-2007. Konkurencje męskie. Szczecin – Warszawa: Komisja Statystyczna PZLA, 2008, s. 9 i 19. ISBN 978-83-61233-20-6.
Linki zewnętrzne
