Marcin August Szarski, właśc. Marcin Feintuc (ur. 10 kwietnia 1868 w Krakowie, zm. 16 grudnia 1941 w Tel Awiwie) – polski prawnik z tytułem doktora, ekonomista, bankowiec, działacz gospodarczy, publicysta, polityk, senator II Rzeczypospolitej I, II i III kadencji w latach 1922–1935.
Życiorys
Wywodził się z mieszczańskiej rodziny bogatych kupców żydowskich. Protoplastą rodu był Marcin Feintuch, właściciel firmy spedycyjnej, którego synowie Leon (od 1882 nosił nazwisko Zawiejski, ojciec Jana Zawiejskiego) i Stanisław (od 1894 nosił nazwisko Szarski, ojciec Marcina) również zajmowali się działalnością handlową. W 1846 rodzina Feintuchów ochrzciła się w ewangelickim kościele św. Marcina w Krakowie. Później dokonali konwersji na katolicyzm[1]. Syn Stanisława (1826–1898), kupca, radnego Krakowa i Józefy z Rosenzweigów (1832–1898). Jego rodzeństwem byli: Stefania (zm. 1921), Roman, Henryk (1855–1921), prawnik, kupiec, wiceprezydent Krakowa, Joanna (ur. 1858), Zofia (1868–1940).
Absolwent Gimnazjum św. Anny w Krakowie. Ukończył studia na Wydziale Prawa Uniwersytetu Jagiellońskiego uzyskując stopień naukowy doktora praw. W okresie zaboru austriackiego w ramach autonomii galicyjskiej pełnił funkcję urzędnika w instytucjach skarbowych (1891–1910). Pracował w C. K. Prokuratorii Skarbu i od 1903 przez osiem lat w C. K. Ministerstwie Skarbu w randze radcy. W 1910 został dyrektorem (1910–1926) a następnie prezesem (1926–1933) Banku Przemysłowego we Lwowie. Sprawował stanowiska prezesa Rady Banku Polskiego we Lwowie, Związku Banków w Polsce, Giełdy Pieniężnej i Towarowej we Lwowie, Polsko-Francuskiej Izby Handlowej, Izby Przemysłowo-Handlowej we Lwowie[2][3].
Uzyskał mandat senatora Senatu RP I kadencji (1922–1927) (z ramienia Chrześcijańskiego Związku Jedności Narodowej), II kadencji (1928–1930) (z ramienia BBWR), III kadencji (1930–1935) (z ramienia Centrolewu). 12 lipca 1927 został wybrany członkiem komisji rozjemczej Giełdy Pieniężnej we Lwowie[4].
Był członkiem Rady Centralnego Związku Polskiego Przemysłu, Górnictwa, Handlu i Finansów w 1920[5]. Od 1928 był konsulem honorowym Belgii na obszar województw lwowskiego, stanisławowskiego i tarnopolskiego[6][7]. Pod koniec 1933 został był przewodniczącym komitetu organizacyjnego Polsko-Jugosłowiańskiej Izby Handlowej[8].
Po wybuchu II wojny światowej i agresji ZSRR na Polskę oraz nastaniu okupacji sowieckiej posiadając paszport dyplomatyczny wyjechał wraz z żoną do Palestyny. Zmarł 16 grudnia 1941 w Tel Awiwie, gdzie przebywał z zamiarem przedostania się do Stanów Zjednoczonych. Został pochowany tamże na cmentarzu katolickim.
Jego żoną została Olga Emilia z domu Budwińska (ur. 1875–1955). Ich synami byli Andrzej (1899–1972), prawnik i bankowiec i Kazimierz (1904–1960), zoolog, profesor i rektor Uniwersytetu Wrocławskiego.
Ordery i odznaczenia
Przypisy
- ↑ Henryk Szarski: Jak rodzina Feintuchów przeszła na chrześcijaństwo. Wspomnienia. szarski.info. [dostęp 2017-01-26].
- ↑ Otwarcie XVIII. Targów Wschodnich. „Gazeta Lwowska”. Nr 200, s. 1, 4 września 1938.
- ↑ Kooptacja 4 radców do Izby Przem.-Handlowej we Lwowie. „Wiadomości Gospodarcze Izby Przemysłowo-Handlowej we Lwowie”. Nr 7, s. 86, 5 kwietnia 1937. Izba Przemysłowo-Handlowa we Lwowie.
- ↑ Komunikat Biura Giełdy Pieniężnej. „Gazeta Lwowska”. Nr 158, s. 4, 14 lipca 1927.
- ↑ Przegląd Gospodarczy : organ Centralnego Związku Polskiego Przemysłu, Górnictwa, Handlu i Finansów. 1920, z. 1, s. 20.
- ↑ Rocznik Służby Zagranicznej Rzeczypospolitej Polskiej według stanu na 1 kwietnia 1938, Warszawa 1938, s. 280.
- ↑ Komunikaty. „Dziennik Urzędowy Województwa Lwowskiego”. Nr 3, s. 2, 15 lipca 1928.
- ↑ Przed utworzeniem we Lwowie Polsko-Jugosłowiańskiej Izby Handlowej. „Codzienna Gazeta Handlowa”. Nr 295, s. 3, 29 grudnia 1933.
- ↑ M.P. z 1937 r. nr 260, poz. 410 „za zasługi na polu pracy zawodowej”.
- ↑ Odznaczenia w dniu Święta Niepodległości. „Gazeta Lwowska”. Nr 258, s. 3, 13 listopada 1937.
- ↑ Hof- und Staatshandbuch der Österreichisch-Ungarischen Monarchie für das Jahr 1918. Wiedeń: 1918, s. 191.
Bibliografia
Linki zewnętrzne
