Holloway urodził się w Honolulu na Hawajach i wychował w Waianae, obszarze znanym z walk na pięści[3][4]. Rodzice Hollowaya byli nałogowymi narkomanami, a jego matka Missy Kapoi była konsumentką metamfetaminy. Jego ojciec, Mark Holloway, który nieustannie maltretował jego matkę odszedł, gdy Max miał około 11 lat. Max zaczął trenować kick-boxing w 2007 roku pod koniec drugiego roku, w wieku 15 lat. Po trzech dniach treningu wygrał swój pierwszy amatorski pojedynek w tym sporcie[5]. Ukończył liceum Waianae w 2010 roku[6].
Kariera MMA
Wczesna kariera
W MMA zadebiutował 11 września 2010 na lokalnej gali X-1, pokonując Duke’a Saragosę jednogłośnie na punkty[7]. W X-1 stoczył jeszcze dwa zwycięskie pojedynki oraz został mistrzem wagi lekkiej[7], po czym w styczniu 2012 podpisał kontrakt z Ultimate Fighting Championship[8].
UFC
W debiucie dla amerykańskiej organizacji, który odbył 4 lutego 2012 na UFC 143, przegrał z Dustinem Poirierem przez poddanie[9]. Do końca roku, stoczył trzy pojedynki, wszystkie zwycięskie[10][11][12].
4 stycznia 2014 na gali UFC Fight Night: Saffiedine vs. Limznokautował Willa Chope’a w 2. rundzie[15]. Wygrana nad Chopem zapoczątkowała passę dziesięciu zwycięstw z rzędu m.in. nad Cubem Swansonem[16], Charlesem Oliveirą[17] oraz Ricardo Lamasem[18], która została zwieńczona zdobyciem tymczasowego mistrzostwa UFC wagi piórkowej 10 grudnia 2016 po pokonaniu Anthony’ego Pettisa przez techniczny nokaut w 3. rundzie[19].
3 czerwca 2017 podczas UFC 212 stoczył unifikacyjny pojedynek z posiadaczem pasa wagi piórkowej Brazylijczykiem José Aldo[20]. Holloway pokonał Brazylijczyka przez techniczny nokaut w trzeciej rundzie, stając się pełnoprawnym mistrzem[21].
2 grudnia 2017 na UFC 218 w swojej pierwszej obronie pasa doszło do jego rewanżu z Aldo[22]. Ponownie zwyciężył w trzeciej rundzie przez TKO[23].
8 grudnia 2018 na wydarzeniu UFC 231 w Toronto obronił tytuł po raz drugi pokonując przez techniczny nokaut (niedopuszczenie przez lekarza do piątej rundy) Briana Ortegę[24][25].
Później znacząco awansował w kategorii wagowej. 13 kwietnia 2019 roku na gali UFC 236 doszło do jego rewanżu z Dustinem Poirierem o tymczasowe mistrzostwo wagi lekkiej UFC[26]. Przegrał walkę jednogłośną decyzją[27]. Ta walka przyniosła mu nagrodę za najlepszą walkę wieczoru[28].
W przygotowaniach do dalszych bojów wrócił do wagi piórkowej, a walka z byłym mistrzem wagi lekkiej UFC, Frankiem Edgarem, została zaplanowana po raz trzeci i ostatecznie odbyła się 27 lipca 2019 roku, na UFC 240[29]. Holloway wygrał walkę jednogłośną decyzją, skutecznie broniąc swojego tytułu wagi piórkowej po raz trzeci[30].
W swojej czwartej obronie tytułu, zmierzył się z Alexandrem Volkanovskim 14 grudnia 2019 roku na gali UFC 245[31]. Przegrał walkę przez jednogłośną decyzję, kończąc swoje panowanie w wadze piórkowej[32].
12 lipca na gali UFC 251 Holloway ponownie stoczył walkę z Alexandrem Volkanovskim w rewanżu o pas wagi piórkowej[33]. Przegrał walkę przez niejednogłośną decyzję[34]. Wynik ten wzbudził kontrowersje wśród mediów i osobistości mieszanych sztuk walki, takich jak np. prezydent UFC – Dana White, były sędzia i twórca systemu zasad John McCarthy oraz wielu zawodników MMA[35].
16 stycznia 2021 roku skrzyżował rękawice z Calvinem Kattarem w walce wieczoru gali UFC on ABC 1[36]. Holloway zdominował Kattara we wszystkich 5 rundach i wygrał jednogłośną decyzją. Dwóch sędziów punktowało 50-43, a jeden sędzia punktował ją 50-42[37].
13 listopada 2021 roku podczas UFC Fight Night 197 pokonał po niesamowitym pojedynku Yaira Rodrígueza[38][39].
Holloway (2022)
Na UFC 276, które odbyło się 2 lipca 2022 roku doszło do trylogii o pas wagi piórkowej z Alexandrem Volkanovskim[40]. W drugiej walce wieczoru wydarzenia po raz trzeci musiał uznać wyższość rywala, przegrywając jednogłośnie na pełnym dystansie[41].
Podczas kwietniowej gali UFC Fight Night: Holloway vs. Allen zmierzył się z zajmującym 4. miejsce w rankingu kategorii piórkowej UFC Arnoldem Allenem[42]. Zwyciężył przez jednogłośną decyzję sędziów (49-46, 49-46, 48-47)[43].
W walce wieczoru gali UFC on ESPN: Holloway vs. The Korean Zombie, która odbyła się 26 sierpnia 2023 w Singapurze skrzyżował rękawice z Jung Chan-sungiem[44]. Na początku trzeciej rundy znokautował Koreańczyka prawym sierpem w kontrze[45].
13 kwietnia 2024 roku na jubileuszowej gali UFC 300, która odbyła się w Las Vegas stoczył walkę z byłym tymczasowym mistrzem UFC w wadze lekkiej, Justinem Gaethje[46]. Holloway zdobył pas mistrzowski BMF („Baddest Motherfucker”) , pokonując rywala przez nokaut w ostatniej sekundzie piątej rundy. Ustanowił tym samym rekord najpóźniejszego zwycięstwa przez nokaut w historii UFC[2][47]. Ponieważ organizacja zwiększyła na tym wydarzeniu wypłatę premii bonusowych po walce z 50 000 do 300 000 dolarów, walka ta przyniosła mu bonus za występ wieczoru o wartości 300 000 dolarów i bonus za walkę wieczoru o wartości 300 000 dolarów[48][49].
26 października 2024 roku na gali UFC 308 w Abu Zabi zawalczył z Ilią Topurią o jego pas mistrzowski wagi piórkowej[50]. Po raz pierwszy w karierze przegrał walkę przez nokaut[51].
Zdobył tymczasowy pas mistrzowski UFC w wadze piórkowej. Pettis nie zmieścił się w wadze (148 lb) i był nieuprawniony do zdobycia tytułu. Bonus za występ wieczoru.
Ma rdzennych hawajskich, samoańskich i angielskich przodków[59][60][61]. W 2012 roku poślubił swoją długoletnią dziewczynę Kaimanę Pa’aluhi, z którą ma jednego syna, Rusha Hollowaya[62]. Para rozstała się w 2014 roku, przed rozwodem w 2017 roku[59]. Później, na początku 2020 roku Holloway zaczął spotykać się z hawajską surferką Alessą Quizon. Zaręczyli się 18 listopada[63].
_(cropped).jpg)
