Jądro galaktyki ma masę 100 milionów mas Słońca i gęstość ok. 5000 mas Słońca na parsek kwadratowy. Okrąża ono z dużą szybkością centralny supermasywny obiekt – prawdopodobnie czarną dziurę. Właściwości jądra są zbliżone do galaktyki M31. Z tego powodu M32 przypisuje się niekiedy do typu cE2.
Gwiazdy nowe w galaktyce występują raczej sporadycznie, choć Neill i Shara (2005) ocenili liczbę rozbłysków na dwa rocznie[5]. Ostatni przypadek zarejestrowano w 2011 roku[6]. Nie zanotowano żadnego przypadku supernowej.
Przypuszcza się, że M32 była kiedyś dużo większa, lecz straciła swoje zewnętrzne gwiazdy oraz wszystkie gromady kuliste w wyniku jednego lub kilku bliskich przejść obok Galaktyki Andromedy.
Położenie
Galaktyka M32 znajduje się 22' na południe od centrum M31. Można ją dostrzec przez mały teleskop jako niewyraźny punkt podobny do gwiazdy[7].
Odkrycie
M32 jest pierwszą odkrytą galaktyką eliptyczną. Odkrył ją 29 października 1749 roku Guillaume Le Gentil. Charles Messier pierwszy raz obserwował ją w 1757 roku. 3 sierpnia 1764 roku dodał ją do swojego katalogu pod numerem 32. Halton Arp dodał M32 do swojego katalogu galaktyk dziwnych (pod numerem 168).
↑ abcdefAlan W. McConnachie. The observed properties of dwarf galaxies in and around the Local Group. „The Astronomical Journal”. 144 (1), s. 4, lipiec 2012. DOI: 10.1088/0004-6256/144/1/4. (ang.).
↑Obliczono ze wzoru gdzie d – średnica, l – odległość, α – rozmiar kątowy obiektu.
↑James D. Neill, Michael M. Shara. A Possible High Nova Rate for Two Local Group Dwarf Galaxies: M32 and NGC 205. „The Astronomical Journal”. 129 (4), s. 1873–1885, kwiecień 2005. DOI: 10.1086/428482. Bibcode: 2005AJ....129.1873N. (ang.).