| Pseudonim
|
Dynamite
|
| Data i miejsce urodzenia
|
10 sierpnia 1958
Akron
|
| Data i miejsce śmierci
|
10 sierpnia 2012
Akron
|
| Obywatelstwo
|
Stany Zjednoczone
|
| Wzrost
|
191 cm
|
| Styl walki
|
praworęczny
|
| Kategoria wagowa
|
ciężka
|
| Bilans walk zawodowych
|
| Liczba walk
|
61
|
| Zwycięstwa
|
54 (34 KO)
|
| Porażki
|
6 (5 KO)
|
| Remisy
|
2
|
| Dorobek medalowy
|
|
|
Michael Marshall Dokes (ur. 10 sierpnia 1958 w Akron, zm. 11 sierpnia 2012 tamże)[1] – amerykański bokser, były zawodowy mistrz świata wagi ciężkiej (powyżej 200 funtów) organizacji WBA.
Kariera amatorska
W 1975 reprezentował Stany Zjednoczone na Igrzyskach Panamerykańskich w Meksyku. W pierwszej walce wygrał z Carlosem Riverą z Wenezueli a w półfinale pokonał Trevora Berbicka z Jamajki. W finale przegrał na punkty z Kubańczykiem Teófilo Stevensonem zdobywając srebrny medal w wadze ciężkiej[2]. Nie zakwalifikował się na Igrzyska Olimpijskie w Montrealu przegrywając rywalizację z przyszłym brązowym medalistą Johnem Tatem.
Kariera zawodowa
Karierę zawodową rozpoczął 15 października 1976. Do marca 1982 stoczył 26 walk, z których 25 wygrał i 1 zremisował. W tym czasie zdobył tytuł NABF w wadze ciężkiej.
10 grudnia 1982 otrzymał szansę walki o tytuły mistrza WBA w wadze ciężkiej, którego posiadaczem był rodak Mike Weaver. Wygrał przez techniczny nokaut w pierwszej rundzie i został nowym mistrzem świata. 20 maja 1983 w pierwszej obronie tytułu ponownie zmierzył się z Weaverem. Po piętnastorundowym zaciętym pojedynku sędziowie ogłosili remis. Do kolejnej obrony doszło 23 września w Richifield (Stany Zjednoczone). Przegrał przez nokaut w dziesiątej rundzie z Gerrie Coetzee (Republika Południowej Afryki) i utracił pas mistrzowski.
Przez następne lata walczył o mniejsze cele zdobywając tytuły WBC Continental America i WBA Inter-Continental. Na 26 stoczonych walk przegrał tylko 2 (w tym z Evanderem Holyfieldem). 6 lutego 1993 otrzymał kolejną szansę walki o tytuł mistrza świata. Przeciwnikiem był posiadacz tytułów mistrza IBF i WBA Riddick Bowe. Przegrał przez techniczny nokaut w pierwszej rundzie i był to praktycznie koniec kariery. Walczył bez większych sukcesów do roku 1997.
W roku 1998 został skazany na dziesięć lat więzienia za usiłowanie morderstwa i przestępstwa na tle seksualnym.
Przypisy
Bibliografia
